(28 april 2022) Verbazend hoe een mierenkolonie lijkt op de wereld waarop we aan het afstevenen zijn. Verbazend ook hoe een song uit 1964 van Barry McGuire, “The eve of destruction” op onze tijd gelijkt. Sla er bij gelegenheid de lyrics hiervan en het leven van de mieren maar eens op na. We zijn terug aan het gaan in onze evolutie. Alles wat ons tot mens maakt wordt vernietigd. Zo bedekt onder een mantel van morele verontwaardiging en goedigheid dat we het zelfs niet merken. Of dit gepland of onontkoombaar is, laat ik in het midden. Het maakt ook niet uit, wij, de mens, zijn de klos.
Neem nu de vernietiging van ons vrouw- en manzijn. De gender-issues zijn verborgen achter een aureool van vrouwendiscriminatie. Volgens de theorie komt dat omdat wij, de mens, onze kinderen in typisch mannelijk en vrouwelijk gedrag dwingen. De aard van de geslachten, hun fysieke dispositie en de evolutie van miljoenen jaren die hen heeft gemaakt tot wat we nu zijn worden daarbij veronachtzaamd. Over die andere indoctrinatie, die van het dictatoriale kapitalisme, wordt niet gesproken. Het werd weer duidelijk in de twee recente schandalen die in de media werden uitgevochten: de studentendoop die een slachtoffer eiste en de journalist die in een praatprogramma over sport een door hem gepleegde verkrachting bekende van lang geleden. De twee feiten werden onder invloed van alcohol en op jonge leeftijd gepleegd. In de medische en gerechtelijke wereld is genoegzaam bekend dat dergelijke ontsporingen het meest voorkomen bij adolescenten en jongvolwassenen. Het is allereerst een hormonale kwestie, de leeftijd waarop men een partner voor de voortplanting zoekt. De leeftijd waarop men zich losscheurt van het verstikkende nest. Maar het is ook een kwestie van onvolwassenheid. De opvoeding van onze kinderen is gebaseerd op blinde gehoorzaamheid. De jaren van verstand komen veel later, in veel gevallen soms nooit. Gooi daar nog alcohol boven op, de aanvaardbare drug, en je hebt een explosieve cocktail. Bovendien ging het bij het Nederlandse geval om voetballers, dat is geen feest zoals de slogan zegt, maar een oorlog. Een feest van testosteron misschien. In betere tijden heeft nuancering geleid tot het jeugdrecht, zodat jongeren niet meer als volwassene terecht moesten staan. Dat België hierin een slechte leerling was, bleek uit een veroordeling door het Hof van de mensenrechten voor opsluiting van een minderjarige in de gevangenis. Voor jonge meerderjarigen geldt het jeugdrecht niet en zij die op de drempel van meerderjarigheid staan riskeren dit eveneens. Ook hier wordt de klok langzaam terug gedraaid. De aard van de mens op jonge leeftijd wordt steeds minder in overweging genomen. Bij vrouwendiscriminatie komen de ware excessen (vrouwenhandel, prostitutie op internet, vrouwenmishandeling en commerciële uitbuiting) nauwelijks aan bod. De aandacht is van de georganiseerde criminaliteit naar de gewone burger verschoven. De verdediging van de vrouw, die meer overeenstemming tussen de geslachten beoogde, geeft integendeel meer aanleiding tot conflicten. Een nieuwe achteruitgang, een moreel verval, een ander verdeel-en-heersinstrument dat de mens als zelfstandig wezen ontkent.
Ook de vernietiging van voeding en andere levensnoodzakelijke elementen wordt steeds duidelijker. De koeien die in de winter op stal stonden en dolblij de lenteweide in dartelen zijn niet meer. De kalfjes die ze meebrachten eveneens. Geen paarden meer, geen jonge veulens. Geen schapen, tenzij nog hier en daar een luttel hobbyschaap. Ook geen insecten meer. Het hangt allemaal samen, mensen. De vogelpest, uitgeroepen op basis van dezelfde twijfelachtige PCR-test die corona diende, vaagt kippen en ander pluimvee weg. Boeren moeten de boel gedwongen sluiten, na een telefoontje van de staat, of ze laten de weide braak liggen en krijgen daar zelfs geld voor. Ondertussen worden de belangrijkste basisproducten in onze voeding, zoals bloem en olie, gerantsoeneerd. De oorlog, het bombarderen van bevoorradingsschepen en het milieu worden als excuus gebruikt. Door de zero-corona aanpak in Shangai stapelen de containers zich daar op. Niemand spreekt over de speculatie van grondstoffen, de commodities traders die met één druk op de toets een heel volk in hongersnood kunnen storten. Of over de oorlogstirannen die uithongering als een wapen zien. Net als onder de coronadictatuur is de proportionaliteit van de overheidsmaatregelen zoek. Om één doel te bereiken worden alle andere schadelijke gevolgen van de kaart geveegd. Het is meten met twee maten en gewichten. De obsessie met CO2 leidde tot het argument dat runderen buiten te veel methaan uitstoten. Daarom worden ze met honderden in stallen gezet waar ze genetisch gemanipuleerde voeding krijgen die dit moet voorkomen. Ondertussen hoor je twee dagen op rij dat vensters en deuren moeten gesloten worden, en ventilatie van wagens uitgezet, eerst in Erpe-Mere, daarna in Wijnegem. Waarom, wordt er zelfs niet meer bij gezegd, maar uit het verleden, toen zoiets heel occasioneel voorkwam weten we dat het om gevaarlijke industriële pollutie gaat. Dat het lakse overheidsbeleid maakt dat we straks nog enkel ongezond fabrieksvoedsel kunnen nuttigen, werd nog maar eens aangetoond in het consumentenprogramma “Keuringsdienst van Waarde”. Het gemodificeerd zetmeel dat je op alle mogelijke verwerkte voedingsproducten bij de ingrediënten vindt, is weer een middel om gezonde bestanddelen zoals groenten te vervangen door dikmakend zetmeel en water dat geen enkele positieve voedingswaarde heeft. Maar ja, ‘t is goedkoper en goed voor de winst. Het wordt duidelijk waarom de landbouw moet verdwijnen. Straks worden de enkele bestanddelen die niet in het labo kunnen gemaakt worden, nog in de natuur geteeld. De verdwijning van onze familiebedrijven, kleine en middelgrote, volgt dezelfde weg. In maart van dit jaar noteerde Graydon zelfs een stijging van falingen die meer dan 50% bedragen vergeleken met maart vorig jaar. Ook grote ketenwinkels, vooral in de modesector, moesten er aan geloven. Dat maakt de teleurgang van ons levensonderhoud nog zichtbaarder. Al die lege panden in de stadscentra, hoe troosteloos. En dat allemaal omdat we fortuinen moesten uitgeven aan de farma- en de wapenindustrie. Want, vergis je niet, wij zijn in oorlog met Rusland, niet Oekraïne. Dat land is enkel het materiële slagveld.
Tot slot, de vernietiging van Europa. Toen de EG, of Europese Gemeenschap, de naam EU of Europese Unie aannam, hadden we de bui al zien kunnen hangen. Een eenheid is geen gemeenschap. Het is eenheidsworst, de voorbereiding op een staatsgreep door wat later de WEF is gaan heten. Onze democratische mensenrechten worden sindsdien met voortschrijdend gemak geschonden. Denk aan de premiers Martens en De Haene die met volmachten regeerden. Aan premier Tindemans die opstapte omdat de grondwet niets meer dan een vodje papier was geworden. De staat van beleg tijdens corona, de weigering om referenda te houden, het naast zich neerleggen van de resultaten van referenda, de noodwetten, de afkalving van de wetgevende ten voordele van de uitvoerende macht, de overdracht van nationale soevereiniteit naar ondemocratische wereldorganisaties, de uitschakeling van de persvrijheid, de manipulatie van de verkiezingen… talloze ontwikkelingen zorgen ervoor dat democratie en mensenrechten enkel nog in woord bestaan. Er circuleren zelfs beelden over malversaties bij de recente Franse verkiezingen: stembiljetten die onbruikbaar worden gemaakt, tv-screenshots met uurvermelding die aantonen dat 14 miljoen stemmen voor Le Pen wat later naar 13 miljoen zakken, je houdt het niet voor mogelijk. Als dit klopt, dan is het al zo grof als bij de verkiezing van Bush jr. toen vrachtwagens met stembiljetten bleven rondrijden tot het te laat was om ze in te dienen. Je moet je niet afvragen wat er dan zal gebeuren mocht alles digitaal gaan.
Maar niet getalmd, de campagne gaat gestaag verder. Ze gaan weer bij mekaar komen, de samenzweerders, in het voorjaar kondigen zich tal van wereldtoppen en congressen aan. De vernietiging van het oude continent, dat zijn wij, zal op de agenda staan, onder welluidende en zeer humaan klinkende slogans uiteraard. De euro is al naar een dieptepunt gezakt, bedrijven worden on hold gezet of draaien op mini-capaciteit, de energieprijs die met elke oorlogsretoriek en boycot verder stijgt, onze staatsmannen willen het niet zien. Ze zijn zo vervreemd van zichzelf en de werkelijkheid dat ze hun eigen spiegelbeeld niet meer zien. Net als hun brave burgers. Op straat zie ik nog mensen met mondmaskers lopen, ook alleen in de wagen en in de winkels. Verrassend veel jongeren zelfs. Er zijn supermarkten die mensen nog steeds verplichten om op domme kruisjes voor de kassa te staan of die idiote pijltjes te volgen in hun gangen. Het personeel zit ver weg achter plexiglas en de hele santeboetiek met desinfecterende troep prijkt ook nog bij de ingang. Mensen bewust maken is een langdurig iets. Gelukkig vond ik net vandaag toevallig weer nieuwe en Belgische soulmates, “The human Side”. Hopelijk kunnen deze onafhankelijke communicatieplatformen de nakende censuurslag overleven. Want de onderdrukker staat niet stil. De EU gaat sites die kritische berichtgeving over hun beleid brengen op de sociale media verbieden. Ze zijn daar heel grondig in. Zo werd RT onmiddellijk op de Europese tv-zenders en satellieten geblokkeerd. In de mierenkolonie is zoiets overbodig. Daar zijn geen opstandige leden, omdat je lot al van bij de geboorte vastligt: koningin, mannetje, soldaat, voedselvoorziener, larvenopvoedster of slavenhaler. Met gentechnologie wordt het mogelijk om designerbaby’s te kweken die precies op hun latere taak zijn gemodelleerd. Het zou me niet verbazen dat er wel ergens artificiële intelligentie opduikt die dit een goed idee vindt. Waarom ogen ontwikkelen als je die voor je toekomstig nut in de maatschappij niet nodig hebt? Je wordt dan blind geboren en je maalt er niet om. Je weet immers niet wat je mist. Daarom, alvorens de technocraat als een kip zonder kop die zoveelste industriële revolutie preekt, denk eens goed na. Zou u zo willen leven? Denkt u dat dit tot commerciële bruikbaarheid beperkte bestaan waardevol is? Met andere woorden: zouden mieren gelukkig zijn?
