Zopas zag ik een fragment waarin Larry Fink, je weet wel, die CEO van Blackrock, doodleuk verklaarde dat hij “democracy” maar “messy” vond en meer heil zag in een totalitair systeem. Democratie was volgens hem dus een zootje waarmee je niets gedaan kreeg. In de bedrijfswereld is dat dan ook het basisprincipe, geen inspraak van de lagere regionen en alles top-down. Buiten wat imagoprietpraat voor de zakenpers en het jaarverslag. Het leek me zo ontstellend oprecht dat ik aan een meme dacht, dezer dagen weet je maar nooit. Maar de Canadese jeune-premier had zijn bewondering voor de Chinese dictatuur ook al uitgesproken. Het kan ook een meme zijn, maar inhoudelijk lijkt het me wel overeen te komen met de heersende bedrijfscultuur. Ik heb zo’n commerciële goeroe ooit horen zeggen dat de bedrijfswereld amoreel is, alsof dat een verontschuldiging is. Het systeem mag dan amoreel zijn, maar degene die het toepast is wel immoreel bezig. Een kwestie van individuele verantwoordelijkheid, maar ja, die is al lang versast naar het wereldwijde machtsapparaat. Tot mijn verbazing, – ja, ondanks alles verbaas ik me nog elke dag – hoorde ik ook een Duits minister verklaren dat we die economische boycot van Rusland moesten volhouden, zelfs als we daar honger voor moesten lijden. Dat is me wat, dacht ik. Nog niet bekomen van de onaangename verrassingen, vernam ik dat Henry Kissinger, die van ‘if you control the oil supply you control nations’ en ‘if you control the food supply you control the people’ en nog een om het af te leren ‘if you control the money you control the world’, vond dat de oorlog in Oekraïne mocht stoppen en dat Rusland de Krim en Donbass maar moest inlijven. Als dit geen fake news is, dan betekent dit dat de staatsgreep van de New World Order een versnelling hoger gaat. Waren de SDG’s van de WEF nog omzwachteld in neohippietaal (niet de hippies van “love and peace”, maar die van de boosaardige tak van Charles Manson), dan kiest men nu met de voeten vooruit voor de rauwe werkelijkheid.
Het is me wat. Er gewoon voor uitkomen dat je de hele wereld in een gewelddadige slavenstaat wil dompelen. Burgers in volle voedselcrisis met nu al hongerdoden in Somalië aanzetten tot verdere escalatie omwille van geopolitieke doeleinden. Openlijk goedkeuren dat een land binnenvalt in een buurland en daar gewoon gebieden annexeert. Deze ideeën zijn zeker niet nieuw, nieuw is dat ze nu via het internet over de hele wereld worden verspreid, met opzet. Wie weet is het gewoon om de komplotdenkers te snel af te zijn. Het werkt in de marketing. ‘If you can’t beat them, join them.’ Alles is marketing tegenwoordig en de big bosses van de WEF beschouwen de wereld als een te runnen commercieel bedrijf. Zijn er werknemers te veel? Dan gaan we gewoon downsizen, liefst op de efficiëntste, goedkoopste, snelste en productiefste manier. En milieuvriendelijk en duurzaam, laten we dat niet vergeten. En inclusief, als het effe kan. Vergeet ik toch “circulair” nog zeker. Zijn onze producten niet meer in trek? Dan verzinnen we nog wel wat (chronische) ziektes of een pandemie als het snel moet gaan. Hebben onze producten of bedrijven een slecht imago? Dan geven we ze wel een andere naam en we dumpen onze troep in de ontwikkelingslanden. Je had al van die CEO’s die zo goudeerlijk zijn dat ze als fabrikant van gebotteld water zeggen dat water geen mensenrecht is. Er waren dus precedenten.
Waar het establishment minder openhartig over is merk je aan de gaten in de berichtgeving en de officiële statements. Waarom de politie in Texas de jonge massamoordenaar een uur lang rustig zijn gang liet gaan, zonder in te grijpen, is zo’n voorbeeld. Blijkt dat de tot de tenen gewapende en beschermde ordediensten niet alleen in een cordon rond de school, maar zelfs in de gang bij het bewuste klaslokaal waar de achttien kinderen zaten, stonden. De media waren heel snel om met de vinger naar de NRA, de National Rifle Association, te wijzen, alsof het enkel aan het wapenbezit was te wijten en niet aan de ontwrichtte Amerikaanse maatschappij. Onze waarheidslievende omroep liet de zeer objectieve Amerikaanse correspondent aan het woord. Hij is getrouwd met de dochter van Nancy Pelosi, de nummer één van de democraten, maar dat belet hem niet om een mening zonder vooroordelen te presenteren. Het was dan ook een verrassing dat hij het ook aan de wapenwet weet en aan de NRA die toch doorging met zijn congres en aan Trump die daar aanwezig was. Ik vind dat de zoveelste massamoord op een Amerikaanse school de ideale gelegenheid is voor zo’n vereniging om de koppen bij mekaar te steken. En je kunt van Trump zeggen wat je wil, maar hij sprak wel over “evil”, m.a.w. het “slechte” in de wereld en viseerde geen mensen, iets waar dat vilaine woke-wereldje waartoe de democraten behoren wel eens een puntje aan mogen zuigen. Ted Cruz, ook zo’n verwerpelijk Republikein, zei dat indien de kinderen wapens hadden gekregen er niet zoveel slachtoffers zouden gevallen zijn. Een trieste waarheid die niet te ontkennen valt. Triest, omdat het zelfs nodig blijkt om in een welvarende, beschaafde democratie wapens te hebben om in zijn veiligheid te voorzien. Het fijne zullen we er nooit van weten, net als van die andere massale shootings die in de nevelen van de conspiracy zijn gehuld. Je merkte de doofpotoperatie al toen de goeverneur van Texas de politie loofde en CNN zo’n Texas Ranger liet opdraven, compleet met cowboyhoed, om hun optreden, of het gebrek er aan, goed te praten. Het anker van dienst keek wel erg kritisch en wierp de hete hangijzers op die de ander dan weer kon recht praten. Maar het hielp niet. Denk je de ouders in, die de schoten hoorden en niet mochten ingrijpen. Denk je de politiemannen zelf in, wellicht ook vaders van jonge kinderen, die bevel kregen om te wachten terwijl ze de schoten van dichtbij hoorden. Ik kan me hun wanhoop en schuldgevoel niet voorstellen.
Wat politici vandaag de dag lijken te vergeten is dat wij ons leven en dat van onze kinderen in hun handen leggen. We zweren geweld en wapens af omdat we denken dat ze ons zullen beschermen tegen het slechte dat in onze wereld heerst. We hopen ook dat ze van dat slechte niet alleen de symptomen, het acute gevaar, zullen bestrijden, maar vooral de voorwaarden zullen scheppen voor een veilige maatschappij die geen mensen uitsluit of uitbuit voor eigen gewin. Door deze afschuwelijke ontsporingen in de VS worden wij er aan herinnerd dat de “way of life” die ons door de Amerikaanse financiers opgedrongen wordt geen veiligheid zal brengen, ook niet met de verregaande controle en repressie die ons te wachten staan. Het globalisme brengt het slechte snel en onmerkbaar binnen, zoals dat bizarre fenomeen van “needle spiking”, iets waar ik nog nooit van gehoord heb, maar dat blijkbaar toch al een Engelse term heeft verdiend. De grootschalige Pfos-vervuiling in ons land, die nota bene door Greenpeace moest openbaar worden gemaakt, zit nu ook weer in de vergeetput. Even spierballen rollen, overleggen met een vloot dure advocaten die even uit hun privé-jet stappen en “the rest is history”. Of niet. Uit spijt met de bloedige uitbuiting van de Congolese mens wordt het standbeeld van Leopold 2 nu vervangen door een standbeeld van Annie Cordy. Het is de vernietiging van onze Belgische geschiedenis, van een tijdperk waarin de staat eveneens faalde om de bevolking van een gekocht paradijs tegen de woeker van plutocraten te beschermen. Als het kind vroeger aan zijn vader vroeg wie die meneer op z’n paard was, dan kon papa een heel verhaal afsteken over de industriële revolutie, de kinderarbeid en de slavernij. Nu kan hij zeggen: ‘dat was een beroemde actrice en zangeres, kindje.’ Zo werkt geschiedvervalsing.
Hoe lang gaat dit nog duren? Waar ligt de rode lijn voor de serviele mens? Wanneer de sloopkogel voor de deur staat? Wanneer hij geen eten meer heeft voor zijn kinderen? Misschien eindigt het wel zoals in Animal Farm. Op het einde beginnen zelfs de varkens rechtop te lopen, precies zoals hun menselijke meesters. (2 juni 2022)
