Met de term “gatekeepers” kwam ik voor het eerst in aanraking toen ik de gelijknamige documentaire op tv zag. Het was een sobere en tegelijk indringende ervaring. Aan het woord kwamen oude hogere militairen van het Israëlisch leger aan het woord. Ze leken me allemaal wereldwijze, rustige en menselijke mensen te zijn, zo van die types die in joodse families “mensch” worden genoemd. Er stond alleen een oud opnameapparaat, nog met van die banden op grote wielen, en dat nam hun monologen op. Zonder schroom verhaalden ze hoe Palestijnse dorpen tot op de grond gelijk werden gemaakt met grote bulldozers en de inwoners hervestigd in buurlanden of kampen. Je haren zouden ten berge rijzen bij het horen van zoveel ellende, maar omdat het door deze mannen met hun gemoedelijke stem werd verteld, waarin ik soms empathie met de slachtoffers meende te ontwaren, deed het me op dat moment niet zo veel. Er klonk ook iets door van dat het niet anders kon, dat ze het zelf ook niet zo wensten, maar dat het andere tijden waren.
Achteraf drong de harde waarheid van de Palestijnse tragedie en ja, ook die van het joodse volk, tot me door. Toen ik me ook meer bewust werd van de draagwijdte van de titel vermoedde ik dat het gruwelijkste ook niet verteld werd. Een gatekeeper of poortwachter is immers iemand die beslist wie of wat door de poort mag. Als het om staatsbelangrijke feiten gaat is dat “wat” de informatie die een overheid ons wil toestaan of onthouden. Dergelijke mensen zijn dus poortwachters, poortwachter van de geest.
Eens ik The Corbett Report ontdekte – dank je, James – leerde ik wat meer over de gatekeepers die nu en vroeger actief zijn en waren. Noam Chomsky, een van mijn grote helden omwille van zijn snoeiharde kritiek op het Amerikaans expansionisme, kreeg daar het etiket “gatekeeper”. Dat kwam omdat hij zowel de officiële versie van de moord op JFK als van 9/11 onderschreef en alle tegenwerpingen van onderzoeksjournalisten, klokkenluiders, architecten en ingenieurs ridiculiseerde. Dat is een goede tip om het kaf van het koren te onderscheiden. Critici van het systeem die twijfels over het algemeen aanvaarde narratief weglachen bij de moord op de Kennedy’s, de aanslag op de twin towers, de chemtrails, het CO2 mantra en nu ook corona met de experimentele prik als enige remedie, zijn misschien niet koosjer. Ze zijn gatekeepers, of ze het nu beseffen of niet.
Ze kunnen prof zijn en een hele aula vullen met studenten die aan hun lippen hangen. Ze kunnen schrijvers van non-fictie bestsellers zijn, die op de onafhankelijke nieuwsplatforms vaak als specialist worden opgevoerd. Ze worden soms initiator van bewegingen die ontevredenen in toom houden. De slimsten spelen dan de held/martelaar door iets drastisch te doen waarmee ze soms brute tegenkanting uitlokken en zo een schare verdedigers opbouwen. Maar allen volgen dezelfde tactiek: ze gaan een eind met de klachten mee, tot op een bepaald punt, van waar ze de overtreders autoritair terugfluiten.
Als dit al gesofisticeerd klinkt dan is de hooggeschoolde poortwachter dat nog meer. Hij, of zij, of het uiteraard, zal de objectieve wetenschapper spelen en toch kwansuis de nodige subjectieve termen laten vallen. De woorden “anti-vaxxers”, “conspiracy theory”, “climate change denier” e.a moeten tijdens het gesprek meermaals gedropt worden, weliswaar met de vermelding dat er geen negatieve connotatie mee wordt bedoeld. Dat doet het natuurlijk wel, want deze termen zijn zo negatief beladen dat de vermelding alleen al zijn werk doet.
Omdat de grote roergangers de mens als een willoos wezen beschouwen, dat door hen moet gevormd worden, zal de poortwachter dit ook op een wetenschappelijke manier ten berde brengen. De huidige mens is voor hem een massamens, een bleke, blinde termiet die makkelijk kan gehypnotiseerd worden. Fijn, denken de dwarsliggers dan, dat verklaart waarom zoveel schaapjes volgzaam zijn. Maar dan komt de apotheose. Ook de tegenstanders van het vaccindictaat zijn gehypnotiseerde massamensen. Ze volgen gewoon een ander narratief. Ja mensen, het zit fijn in mekaar. Uiteraard is de reden waarom mensen zich laten prikken veel complexer dan massahypnose. Horeca-uitbaters en winkeliers willen coronapassen omdat ze dan denken niet meer om de haverklap te moeten sluiten. Liever wat klanten verliezen dan die onzekerheid. Bedrijven zien verplichte vaccinatie o.a. als een middel om gemakkelijk mensen te ontslaan. Bij een vliegtuigmaatschappij in de VS waren dat er 600. Dat is voor de regeringen gefundenes fressen, want zo kunnen ze het vuile werk uitbesteden aan de burger zelf en propere handen houden. De proxy-tactiek ten voeten uit. En zo zijn er nog wel meer redenen die niets met gezondheid of veiligheid te maken hebben.
De invloedrijkste poortwachter zijn uiteraard de conventionele media, oude en jonge. Met hun ingebakken censuur houden ze de overtuigden en twijfelaars bij de les.
