Sinds die noodlottige dag in maart 2020 is er nog weinig dat me kan verbazen. Toch lijkt het er op dat het nog steeds erger kan. Er werd al een tijdje campagne gevoerd om die boosterprik voor jongeren erdoor te krijgen. Testimonials van experts en burgers kwamen vertellen hoe erg het was dat jongeren nu niet op skivakantie – ja, de krokusvakantie lonkt alweer – konden gaan, of hun grootouders konden bezoeken in landen die zo’n booster verplichtten om binnen te mogen. Ik kan daar in komen, in de hunkering van de jongeren naar een heerlijke skivakantie in groep, of de omhelzing van de ouder wordende opa en oma in het buitenland. Ook al weten ze dat de beleving niet zoals vroeger zal zijn. Daar zijn de wetten en regeltjes verantwoordelijk voor, of de barometer die op slecht weer kan staan. Maar liever dat, dan nog maar eens thuis blijven.
Het probleem met de – is het nu de tweede of derde?- vaccinatie is dat het Europese geneesmiddelenagentschap, dat over de veiligheid van medicatie waakt, nog geen toestemming heeft gegeven. Dat landen buiten Europa zich hier niets van aantrekken lijken we al gewoon te vinden. Maar dat landen die bij de Europese unie horen op eigen houtje beslissen om een niet goedgekeurd vaccin toch op kinderen toe te passen, dat is wel opmerkelijk. Als het om de vervuiling van bodem, lucht en voeding gaat wordt er al wel meer eigengereid beslist, maar dan meestal in tegengestelde richting. De Europese normen worden scherper gesteld. Je zou denken, als het om kinderen gaat, dat men dan extra voorzichtig zou zijn. Maar nee, niets is minder waar. Ik kan me indenken dat de lobbygroepen staan te trappelen aan de deur van de commissarissen. Niet die van de industrie, want sinds corona is ook duidelijk geworden dat die zich de moeite kunnen besparen. Alle overheden van onze unie zijn immers pleitbezorger van het vaccin.
Waarom aarzelt onze regering dan nog? Dat wordt haarfijn uit de doeken gedaan door de prof aansprakelijkheidsrecht. Als onze overheid kinderen toch zou laten boosteren – wordt dat het woord van het jaar 2022? – dan is ze aansprakelijk als er iets misloopt. En daar helpt geen lievemoederen aan, zoiets win je altijd in de rechtbank. Want zelfs als je een document tekent waarin je als ouder, of als tiener, de volledige verantwoordelijkheid op je neemt, dan is dat niet rechtsgeldig. Blijkbaar was zoiets al bij een bepaald vaccin geprobeerd. Uiteraard moet de link tussen vaccinatie en overlijden of ziekte bewezen worden, altijd een heikel punt, zie tabak, opioïde pijnmiddelen en tal van andere medicijnen en pesticiden. Topadvocaten zullen naarstig zoeken naar andere oorzaken in het medisch dossier van de patiënt. Maar soms is het verband onweerlegbaar en dan kan er een zee van schadeclaims op gang komen die niet alleen de aandelen, maar zelfs het voortbestaan van het bedrijf in gevaar kunnen brengen. Naar verluidt hebben de vaccinproducenten wel een akkoord met de overheid afgesloten die de juridische kosten zal afwentelen op de staat, dus de belastingbetaler. Ik weet niet of zoiets in een rechtbank overeind zal blijven. Want er is wel iets aan de hand op moreel vlak.
Ik vind dat politici die misbruik maken van de onvoorwaardelijke liefde die ouders voor hun kinderen koesteren mee van het laagste is dat een mens met macht een ander mens kan aandoen. Samen met het profiteren van de hoge energieprijzen ten koste van zijn burgers, ondernemers en vooral de armsten onder ons. Want niet alleen kunnen ze maar niet beslissen om de luxe-BTW te verlagen, maar ook de verlenging van het sociaal tarief blijft aanslepen. In het welvarende westen lijden mensen kou en honger. Misschien verliezen ze zelfs het dak boven hun hoofd. Tegelijk worden voor miljarden aan militaire bestedingen goedgekeurd. Om van de boosters en testen niet te spreken. Ons moreel kompas is dringend aan herstelling toe.
