In de meer intellectuele internet communities wordt momenteel gesproken over het racisme dat niet de “andere”, maar de mens als wezen, viseert. Sommigen spreken zelfs van een oorlog van de overheid tegen haar bevolking. Vroeger viel dat misschien minder op, maar sinds de coronadictatuur is dat in één klap pijnlijk duidelijk geworden. Ook nu weer, met die fusie tussen Mechelen en Boortmeerbeek, merk je dat de burger gewoon buitenspel wordt gezet. Autoritaire leiders houden niet van verzet. Dat vertraagt hun plannetjes en timing is alles in de politiek. In 2024 houden we verkiezingen en je weet hoe dat gaat in het jaar daarvoor. De stemplicht zal dan misschien, lokaal althans, worden afgeschaft, maar je kunt er donder op zeggen dat in die gemeenten de opkomst toch hoog zal zijn en niet in het voordeel van de zittende coalitie.
Racisme is een oud zeer in multiculturele gemeenschappen waar veel ongelijkheid heerst. En hoe meer migratie er komt, hoe meer onrust volgt, zeker nu het inkomen van de autochtone bevolking afneemt. Bij Club Brugge grijpen ze dan maar naar de beproefde methode: controle, verklikking en uitsluiting. Het zal niet veel helpen, want de blanke gefrustreerde man voelt zich al langer het doelwit van de woke people. De woeste manen van de fiere leeuw worden nu belachelijk gemaakt met de man bun. De vervaarlijke baarden zijn herschapen in een gestileerde sik, soms netjes bijeengehouden in een of twee vlechtjes. De man als kleine potentaat van zijn gezin is passé. In een prachtige natuurdocumentaire over het Serengeti reservaat, zag ik hoe de mannelijke leeuw zich liet vieren. Het vrouwtje zorgde voor de kinderen, ging op jacht om ze te voeden. Manlief lag daar gewoon te zonnen. Maar zodra de vrouw met een prooi af kwam, eiste hij het grootste deel op. Het kleine stuk dat ze nog vlug kon wegritsen was voor haar en de kinderen. Niet genoeg, zei de commentaarstem, dus moest ze weer op jacht. Met een bang hart, want de leeuwenman was weer krols geworden en zij kon niet want de kinderen waren te klein. Ze liepen dan het gevaar om door hem gedood te worden. Van die man, ook bij de mens nog lang en zelfs nu nog aanwezig, naar de man van nu is een ingrijpende verandering. ‘Woman is the nigger of the world,’ zong John Lennon. Ik denk dat de man, althans in perceptie, de rangen van de vrouwen heeft vervoegd. De adrenaline giert al door de supporter tijdens een voetbalmatch en dan ziet hij daar andere mannen, die miljoenen verdienen en op handen worden gedragen terwijl hij zijn nikkel afdraait voor een armzalig loon. Hij gaat dan niet het eigen volk beledigen, maar de andere, het historische slachtoffer dat slavernij, lynchpartijen en ultieme vernederingen heeft doorstaan. Bullies kiezen altijd gemakkelijke slachtoffers.
In dat verband vond ik de hetze die nu rond de diefstal van kunst uit Afrika ontstond tekenend. België als draaischijf voor gestolen kunst. Het was een perfect afleidingsmanoeuvre voor het feit dat er bij ons een heel museum met gestolen kunst bestaat. Niet alleen in België uiteraard. Hoe dun de scheidingslijn tussen het kopen, conserveren en stelen van Afrikaanse kunst is, werd nog maar eens aangetoond door een oude documentaire op Arte, die de “rooftocht”, want zo kun je het noemen, toont van Franse wetenschappers en kunstenaars. De reisweg loopt van Dakar tot Djibouti langs allerlei dorpjes, waar ze kunstschatten meenemen, soms tegen betaling, soms geruild, soms gewoon gestolen. Voor de christelijke muurschilderingen in een Ethiopische hebben ze zelfs een schilder meegenomen, die er zijn nieuwe afbeeldingen voor in de plaats geeft. Het grootste kunstwerk, een mastodont door de jaren heen opgebouwd met allerlei heel persoonlijke elementen tot delen van een placenta toe, wordt gewoon stiekem meegenomen. Het bevindt zich nog steeds in een Frans museum. Deze tijd is voorbij, onverbloemd racisme kan nu niet meer. Het neoliberale establishment heeft het gekanaliseerd naar bewegingen zoals Black Lives Matter, voetbalracisme en migratieverzet. Zo blijft het echte racisme verborgen en wordt het activisme nuttig om gemeenschappen tegen mekaar op te zetten. Of om commerciële concurrentie dwars te zitten.
Toch is het niet allemaal kommer en kwel dezer dagen. De vakbonden tonen dat ze nog haar op hun tanden hebben. Stakingen bestaan nog en persberichten die tegen het overheidsmantra indruisen. Met de staking van het openbaar vervoer verwees de voorzitter van de christelijke vakbond er fijntjes naar dat de indexaanpassing de fors gestegen kost van het levensonderhoud niet evenaart. Dat de dag van de arbeid en Rerum Novarum in het verschiet ligt zal daar wel iets mee te maken hebben. De journalist van dienst protesteerde maar lichtjes. De dag ervoor was immers aangekondigd dat 235 mensen hun job zouden verliezen bij de staatsomroep. Die van Thuis verliezen zelfs hun veilige, vaste job en kunnen naar een particulier productiehuis. Maar we moeten ze koesteren, die vakbonden. En hun ziekenfondsen. Die van het socialistische fonds had een studie laten uitvoeren over het medicijnverbruik van onze oudere zieken. Blijkt dat die mensen de laatste twee jaar van hun leven gemiddeld 10 verschillende medicijnen nemen. Tijdens de paliatieve verzorging, dus mensen die op de rand van de dood staan, worden zelfs preventieve geneesmiddelen voor langdurig gebruik gegeven. Alsjeblieft. De ziekenfondsen moet ook besparen, dus ze worden kritischer op de terugbetaling. Maar erg ver kunnen ze niet gaan, want de privatisering en hun afschaffing lonkt. Het stokpaardje van alweer de neoliberalen. Het valt trouwens op dat de medicalisering van zowel de artsenij als de diergeneeskunde steeds grotere proporties aanneemt. Waar ga je na een doktersbezoek mee weg? Met een voorschrift voor de apotheek of een verwijzing naar de specialist. Vaccinatie lijkt nu ook een bijkomend vast segment te worden voor de industrie. Zopas hoorde ik een arts op de radio die het ouwe, getrouwe hepatitis weer leven ging inblazen. Er waren enkele tientallen gevallen in de VS en ook nog wat in de UK, het vaste duo dus, maar kom, toch reden voor ongerustheid, want zelfs jonge kinderen kregen nu een leverinfectie. Ik herinner me uit mijn kindertijd dat hepatitis ook voorkwam, zelfs de zeer besmettelijke variant, “het geel” noemden wij dat toen. Die kinderen zagen ook werkelijk geel, weet je, zelfs het wit van hun ogen was geel. Ik stelde me daar toen geen vragen bij, die besmettelijke kinderziekten, ze waren schering en inslag. Nu, na al die heisa over virussen en vaccins, stel ik me daar vragen bij. Want het is toch vreemd dat kinderen vroeger, die op een natuurlijke manier geboren werden en lang moedermelk kregen, zodat ze alle goede bacteriën van hun moeder meekregen, niet immuun bleken voor deze infectieziektes. Nu, met de vele keizersnedes en het melkpoeder, kan ik me indenken dat baby’s veel fragieler zijn. Maar dat het toen voorkwam, in een periode dat er genoeg voeding was en moeder nog aan de haard stond, dat lijkt me een anomalie. De dokter wist het ook niet, wat de oorzaak van die opkomende hepatitis bij kinderen was. Dat gingen ze onderzoeken en de mogelijkheid van een virus wierp zich alvast op. Daar heb je het weer, dacht ik, een virus, een vaccin. Kinderen krijgen al een hele cocktail op jonge leeftijd en dan komt dat er nog bij. Hé, dat is iets wat jonge kinderen gemeen hebben. Ze worden allemaal en vaak verplicht gevaccineerd. Maar dat zal wel geen onderzoeksfactor worden, denk ik, of vaccins leverfalen kunnen veroorzaken. Zolang de wetenschap wordt bepaald door de snelle winsten die men ermee kan behalen, zullen we als mens nooit echt evolueren. Dan blijven we die zielige, onderdanige schepseltjes die ze met hun laarzen kunnen vertrappelen. Ze, dat zijn de zelfverklaarde eigenaars van onze wereld.
In de meer intellectuele communities op het net wordt geponeerd dat de eugenetici, zij die vinden dat er te veel mensen op aarde rondlopen, ervan uitgaan dat de huidige wereldbevolking tot 20% moet teruggebracht worden. Dat klinkt ongelooflijk, ware het niet dat Gorbatsjov, de afbreker van de muur, ook zoiets zegde, dat in de nabije toekomst nog maar 20% mensen een job zouden hebben. Dat was op een bijeenkomst met wereldleiders eind vorige eeuw. De andere 80% zouden dan worden bezig gehouden met “tittytainment”. Misschien was hij nog vriendelijk. Misschien hadden een aantal mensen in het publiek daar een iets andere mening over. Je zult maar opgroeien in een gezin waar je voortdurend wordt aangepord om de top te bereiken en te horen krijgt dat de rest van de mensheid nietige wormen zijn. Je brengt er niets van terecht op de unief en dan bezorgt mama je een monopolie op een besturingssysteem dat tot op heden nog steeds standhoudt. Van dergelijke mensen begrijp ik het. Ze weten niet beter. Maar dat wij ons als mens zelf willen uitschakelen, vinden dat we het niet waard zijn om op deze aarde te leven, in vrijheid en een gelukkig samenzijn, dat gaat er bij mij niet in. Het is dan ook verheugend dat een groeiend aantal communities de mensen wil sensibiliseren. Het is de enige manier om onszelf en onze kinderen te redden. (22 april 2022)
