Sinds de corona crisis is het ons duidelijk geworden dat de echte machthebbers alles in hun macht hebben. En alles wat ze in hun macht hebben ook gebruiken om ons in hun macht te houden.
Dit gaat vele malen verder dan wat u zich in uw gekste dromen voor kan stellen.
We gaan even beginnen bij het begin :”het onderwijs”.
Let wel, ondanks het feit dat u na het lezen van dit bericht gaat denken “Ojee, is het zo erg”, is het in de praktijk nog veel erger. Want het onderwijs is maar een deel van alles wat de elite in haar macht heeft en gebruikt om u te laten doen, zeggen en denken wat de zij willen.
Al van voor u geboren bent, had het onderwijssysteem u al in zijn macht. Uw ouders, die ook onder invloed stonden van het onderwijssysteem, hadden namelijk als idee opgevat om het beste voor hun (toekomstige) kind te doen. Alleen was dat niet waarvan zij zelf dachten wat het beste voor hun (toekomstige) kind was, maar wat het onderwijssysteem hen verteld/geleerd had wat het beste voor hun (toekomstige) kind was.
Zodra het kind geboren is gaat dit spelletje verder. De hele medische entourage waarmee u als ouder in contact komt bij een geboorte, is door de systemen van de machthebbers opgeleid. En die hebben daar geleerd wat de machthebbers wilden dat zij weten (en daarna dus ook gaan doen).
Het advies gaat nogal lijken op dit : “vaccineren tegen dit, vaccineren tegen dat, …”.
Kind en gezin dat het kind (en u) daarna opvolgt is in hetzelfde bedje ziek. De mensen die voor kind en gezin werken zijn ook door het systeem opgeleid en moeten om voor kind en gezin te mogen werken, bewijzen d.m.v. een examen dat ze weten (en dus ook zullen doen) wat het systeem wil dat ze doen. Er wordt hun verteld dat dit het beste is voor het kind. Maar in realiteit is het eerder het beste voor het systeem.
Crèches die niet doen wat “het systeem” beveelt worden gesloten. Let wel het gaat hier om dingen doen die schadelijk zijn voor het systeem / de machthebbers. Niet om dingen die schadelijk zijn voor het kind dat naar de crèche gebracht wordt. De crèche die eind vorig jaar plotseling gesloten werd na een geval van geweld op 1 van de kinderen, is daar het perfecte voorbeeld van. Ondanks herhaaldelijke klachten hieromtrent (bij kind en gezin) i.v.m. die specifieke crèche had kind en gezin nooit iets met die klachten gedaan. Het is pas toen een kindje in het hospitaal terecht kwam en vanaf daar in de media dat kind en gezin plotseling in actie schoot.
Nu langs de andere kant van de slinger. De minste klacht van een ontevreden ouder was nu plotseling reden voor onmiddellijke sluiting. Controleren of de klacht terecht was, is ook deze keer niet nodig. Een klacht = sluiten. Gevolg, hopen ouders die met de handen in hun haar zaten over hoe het kind de nodige zorg geven terwijl zij gaan werken (omdat ze geen andere keus hebben dan met beide partners te gaan werken).
Dat laatste is trouwens de toestand waarin de machthebbers u willen hebben. Als u geen tijd heeft om voor uw kind te zorgen omdat u met beide partners moet gaan werken, dan zal iemand anders dat moeten doen in uw plaats. En die “iemand anders” staat dan rechtstreeks onder het gezag van “het systeem”. Dit is een uitermate efficiënte manier om het kind op te laten voeden zoals het systeem het wil …
Maar we gaan verder. Het kind wordt 3 jaar en verhuist van de crèche naar de kleuterschool. Om kleuterjuf te kunnen zijn, moet je een bewijs van geschiktheid voor kunnen leggen in de vorm van een diploma kleuterjuf uitgereikt door het onderwijssysteem van de machtshebbers.
Het spreekt voor zich dat dit diploma alleen uitgereikt wordt aan diegenen die d.m.v. een examen blijk geven goed op de hoogte te zijn van wat het systeem wil (dat ze doen). En de kinderen dus uit vrije wil zullen opvoeden zoals het systeem dat wil.
Het eerste wat het kind in de kleuterschool geleerd wordt is gehoorzamen. Iedereen en de kleuterjuf op de eerste plaats zal het kind zeggen dat het altijd moet doen wat de kleuterjuf zegt. Op zich is daar niets verkeerd mee omdat het niet de bedoeling is dat 3-jarigen gaan beslissen wat er allemaal moet gebeuren. Maar ondertussen wordt het kind wel aangeleerd dat het onder alle omstandigheden naar “het systeem” moet luisteren. Ook het beloningssysteem treedt hier in actie. Kindjes die doen wat de kleuterjuf zegt, worden daarvoor beloond in de vorm van : “Zie eens wat een flinke jongen/meisje jij al bent”. Kinderen die dat niet doen worden gestraft in de vorm van : “Ik had je nog zo gezegd dat je dat niet mocht doen”. Dat lijkt allemaal onschuldig. Maar de impliciete boodschap is duidelijk : “Wie braaf is krijgt lekkers, wie stout is de roe”.
Het kind leert ook dat er iets bestaat als hiërarchie. Want terwijl het kind naar de kleuterjuf moet luisteren, moet die kleuterjuf blijkbaar luisteren naar de directrice en de directrice die moet blijkbaar luisteren naar de controleurs van het ministerie van onderwijs als die op bezoek komen. Het baas-boven-baas principe waarbij de lagere in rang altijd moet doen wat degenen die hoger in rang is zegt. De hoogsten in de (lange) rij zijn de echte machthebbers.
Gezien we er niet vroeg genoeg mee kunnen beginnen, worden kinderen in de kleuterschool nu ook al geleerd (gebrainwashed) dat er niet zoiets is als jongens en meisjes. Want jongens mogen ook met meisjesspeelgoed spelen en omgekeerd. Het wordt aangebracht in de “mogen” vorm om de indruk te geven dat het een vrije keuze is. Maar het wordt zo dikwijls herhaald, dat de impliciete boodschap dat jongens best regelmatig ook eens met meisjes speelgoed spelen (en omgekeerd) ook door de jonge kinderhoofdjes duidelijk begrepen zal worden.
Dan komt de grote dag dat het kind naar de lagere school gaat en nu komt het systeem pas goed onder stoom. Door de kinderen te leren lezen kan er nog gemakkelijker en nog meer op hen ingepraat worden. De schoolboeken dienen niet alleen om de kinderen te leren lezen, schrijven, rekenen, enz maar ook om hun ongemerkt de zienswijze van de machthebbers op te dringen. De leerboeken staan vol met multiculturele prentjes van kinderen van allerlei kleur die lachend met elkaar spelen met gemengde koppels van mama’s en papa’s op de achtergrond.
Het “gemengd” betreft zowel de kleur als de seksuele geaardheid. De blanke hetero man met een blanke hetero vrouw is de uitzondering. Hetzelfde verhaal voor de zwarte hetero man met de zwarte hetero vrouw. Als de ene zwart is, moet de andere blank of geel zijn. En natuurlijk mogen we de koppels van hetzelfde geslacht ook prominent in beeld brengen. Bij voorkeur ook gemengd van kleur. Het spreekt voor zich dat het “klimaatprobleem” in de prentjes ook niet zal ontbreken.
Maar het beste moet nog komen…
Vanaf hier komt er een duidelijke splitsing in de goeie en de slechte leerlingen. Het kantelpunt betreft de capaciteit van het kind om datgene wat het kind verteld wordt na te vertellen of beter na te schrijven. Kinderen die daar goed in zijn, zijn de “goeie leerlingen”. Kinderen die daar niet goed in zijn, zijn de “slechte leerlingen”. Discriminatie op basis van cognitieve capaciteiten. Deze vorm van discriminatie wordt door het onderwijssysteem niet alleen gedoogd. Ze wordt door het onderwijssysteem gekoesterd en in de volledige verdere onderwijs carrière van het kind verdergezet.
Tegen het einde van het eerste leerjaar ligt het traject van de winnaars en de verliezers van de onderwijs rat race al vast. Iedereen vind het ook normaal dat de kansen van degenen die niet goed zijn in het herhalen wat hun verteld wordt, al in de gracht liggen. De officiële versie is natuurlijk dat de minder goede leerlingen later zullen kunnen uitblinken in dingen waarin ze wel goed zijn. Dat zullen dan de laagbetaalde jobs zijn met weinig toekomstperspectief en nog minder werkvoldoening…
Einstein heeft het eens het volgende gezegd: “Iedereen is een genie, maar als je een vis gaat beoordelen op zijn capaciteiten om in bomen te klimmen, ga je bij de vissen niet veel genieën vinden”.
Kent u geen lager opgeleide mensen die ondanks hun gebrek aan diploma’s zeer slimme mensen blijken te zijn? Die zich als het erop aan komt veel minder voor de gek laten houden dan “de slimmeriken”. Kijk maar eens naar de corona crisis. Lager opgeleiden stonden algemeen gesproken sceptischer tegen het corona verhaal dan hoger opgeleiden. Volgens het systeem kwam dit omdat ze te dom waren … Alleszins niet dom genoeg om in de open gespannen val te trappen.
En dan komt de volgende grote dag. Het kind gaat naar de middelbare school.
Vanaf hier komt de klassenmaatschappij die langs alle kanten ontkent, wordt ook om de hoek piepen. In de lagere school kon de schijn van iedereen is gelijk nog op gehouden worden. Alhoewel de kinderen die wat beter keken ook wel gezien zullen hebben dat er op de speelplaats van die gelijkheid niet veel te merken is. Kindjes met gelijkaardige achtergronden trokken meestal met elkaar op. Jongens speelden jongensspelletjes en meisjes speelden meisjesspelletjes. Ondanks alle impliciete druk bleek de natuurlijke drang naar optrekken met gelijkaardige mensen en van het zich gedragen zoals normaal is voor de eigen sekse (jongens houden van voetballen, meisjes houden van winkeltje spelen) groter dan het kunstmatige iedereen is hetzelfde verhaaltje.
Die klassenmaatschappij zal zichtbaar worden door het verschil in middelbare scholen waar de kinderen met verschillende achtergronden terecht gaan komen. De kinderen van hoger opgeleide mensen gaan terecht komen in de colleges en athenea. De kinderen van lager opgeleide mensen in de vakscholen. Door het gemiddeld lagere opleidingsniveau van de ouders van de kinderen met een niet-Europese achtergrond gaan die kinderen verhoudingsgewijs (veel) meer terecht komen in de vakscholen. Omdat er daar genoeg anderen gaan zijn met “hun” achtergrond gaat dat ook “hun” groep worden. De splitsing van de iedereen-is-gelijk-maatschappij in een getto-maatschappij waarin iedereen in zijn eigen groepje zit, maar de overkoepelende structuur doet alsof dat niet het geval is omdat de verschillende groepjes in hun respectievelijke klassen bij elkaar (moeten) zitten, is een feit
En nog is het niet gedaan. De splitsing van de kinderen uit het lager onderwijs over de verschillende scholen die het middelbaar onderwijs te bieden heeft, betekent ook onmiddellijk een splitsing in wat die kinderen door het systeem aangeleerd wordt. En de kansen die het systeem de kinderen uit de verschillende scholen zal geven. Als je de pech hebt om niet goed te zijn in herhalen wat de juf of meester je leert, dan heeft het systeem geen medelijden met je. Ze zullen wel doen alsof het allemaal zo erg niet is en je later iets zal kunnen doen waar je wel goed in bent. Maar later zal blijken dat ook op de arbeidsmarkt je capaciteit om te herhalen wat je gezegd werd (in de vorm van je diploma) de doorslaggevende factor zal zijn. Discriminatie op zijn best. En iedereen vindt dit ok.
Maar om terug te keren naar het verschil in beïnvloeding door het systeem afhankelijk van het type school waarin het kind terecht komt…
De lager opgeleide kinderen komen ervan af met “luisteren naar wie boven je staat”. Die weet het beter en zal je later zeggen wat je moet doen. Aan deze kinderen zal zeker niet verteld worden dat ze zelf over dingen moeten nadenken om dan zelf te beslissen wat ze gaan doen. Het doel is het kweken van gehoorzame slaven. Er worden hun praktische dingen geleerd zodat ze later kunnen metselen, auto’s kunnen repareren, chef-kok kunnen zijn in een restaurant. Op zich heel nuttige opleidingen. Maar het zou goed zijn om hun tegelijkertijd ook te leren hoe ze het huishouden moeten doen (koken, wassen, kleine reparaties, groenten kweken in hun tuin, …) en hoe ze met geld om moeten gaan. Niets van dat alles. Het systeem wil geen zelfstandige slaven maar afhankelijke slaven die alles wat ze later nodig hebben zullen kopen in winkels. Leer ze alleen het hoognodige om ze mee te laten draaien in “het systeem” en hou ze voor het overige zo dom mogelijk. Hoe dommer ze zijn, hoe minder risico op het stellen van (lastige) vragen of begrijpen wat er aan de hand is.
Dat is het probleem van het systeem met de hoger opgeleide kinderen. Deze moeten ze wel meer vertellen. En die zijn van nature uit ook beter in staat om kritisch na te denken. De oplossing voor dit probleem is hun vertellen dat ze niets zomaar mogen aannemen maar alles steeds in vraag moeten stellen om dan op basis van onderzoek en logisch nadenken de juiste conclusies te trekken. Om dan diegenen die dat dan nog gaan doen ook te bestraffen.
Niet perfect herhalen wat er tijdens de les verteld wordt = slechte punten met uiteindelijk verbanning naar een “lagere school”. Lastige vragen stellen tijdens de les = Een reprimande van de leraar. Niet luisteren naar de meester onder alle omstandigheden = straf schrijven. Kritische taal verkondigen = te horen krijgen dat je het later niet ver zal schoppen. De impliciete boodschap is duidelijk : “gehoorzamen is goed, niet gehoorzamen is slecht”.
Denk bij elk punt in dit verhaal aan het feit dat “de leraars” ALLEMAAL opgeleid zijn door ditzelfde systeem. En dat dit systeem al die leraars geleerd heeft om zeker niet kritisch te zijn over alle informatie die door het systeem aangebracht wordt. Al wat het systeem zegt, is de enige en echte waarheid. Als het toch niet de enige en echte waarheid is dan komt dit omdat jij te dom bent om te begrijpen dat dit toch zo is. Een andere waarheid verkondigen dat die verkondigd wordt vanaf de lessenaar van de leraar, wordt niet aanvaard. Doe je het toch dan krijg je eerst straf. En als je het blijft doen, wordt je verbannen naar een school die naar minder kansen leidt. De druk om te gehoorzamen aan het systeem is immens.
En nu komen we bij het summum van de onderwijs indoctrinatie : het hoger onderwijs.
Ook hier is er weer een splitsing. De “domste” kinderen komen hier nooit in terecht. Die gaan vanuit het middelbaar onderwijs recht naar de arbeidsmarkt voor de minst interessante baantjes. Aan de kassa in de supermarkt, schoonmaaksector, dekseltjes op doosjes zetten in een fabriek, …
Deze gaan het laagste inkomen hebben en het hoogste risico op een heel lage voldoening uit “hun werk”. Gezien ze ook nooit geleerd hebben hoe met hun geld om te gaan en hun ouders door hetzelfde “systeem” gegaan zijn en het ook nooit geleerd hebben, hebben die ook het hoogste risico om in een armoede toestand terecht te komen. Het systeem vindt dat niet erg. Zolang ze maar geleerd hebben om het systeem niet in vraag te stellen, ermee akkoord te gaan dat het systeem hen als “onbelangrijk” beschouwd en te aanvaarden dat het systeem hen geen kansen geeft, is alles voor het systeem dik in orde.
1 verdieping hoger verandert de situatie al enorm. Technisch onderwijs wordt nog steeds als minderwaardig aanzien, maar eens deze kinderen de school verlaten blijkt er veel vraag te zijn naar “techniekers” allerhande. Deze mensen gaan ook gemakkelijker voldoening halen uit hun werk omdat ze rechtstreeks resultaat zien van wat ze doen. Ze komen aan bij iemand in een koud huis om de centrale verwarming te repareren en tegen dat ze weggaan, voelen ze de temperatuur van het huis al terug omhoog gaan omdat ze de ketel terug aan de praat gekregen hebben. Financieel gezien zijn dit ook niet de losers. Goede techniekers werden en worden goed betaald. De meeste lagere bedienden gaan minder verdienen en minder voldoening hebben aan hun werk dan deze mensen.
Nog een verdieping hoger gaat het eigenlijk terug omlaag. Hoger onderwijs korte type leidt ook naar oninteressante baantjes. Dit zijn de lagere bedienden die de facturen inboeken, de frontdesk bemannen,… De administratieve uitvoerders, die alle dagen te horen zullen krijgen wat ze moeten doen, hoe ze het moeten doen, wanneer ze het moeten doen en die de zwarte piet doorgeschoven zullen krijgen als er iets misloopt. Deze groep heeft het grootste risico om in depressie en burn-out toestanden terecht te komen. Het systeem heeft hen altijd geleerd om te gehoorzamen en dat breekt hen nu zuur op. Ze zijn niet (meer) in staat om voor zichzelf op te komen. En ook niet om de cirkel van “ik zit op het laagste niveau en geraak nooit omhoog” te doorbreken. Het “systeem” heeft hun verteld dat ambitie hebben voor hen geen zin heeft want dat ze niet slim genoeg zijn om hogerop te geraken. En gezien ze ook niets kennen van “techniek” is die poort voor hen ook gesloten. Het enige wat deze groep overblijft, is proberen voldoening te halen uit een horizontale carrière. Of om hun geluk te zoeken buiten het werk. Dit zijn degenen die heel hun leven tegen hun zin zullen moeten gaan werken.
Maar geen nood. Er is ook nog de topgroep. Diegenen die zo goed zijn in het herhalen van wat het systeem wil horen dat ze het tot op de universiteit geschopt hebben. Dit is de meest geïndoctrineerde groep. Zij hebben het volledige systeem doorlopen. En hebben in al die jaren van alle kinderen het meeste informatie van de informatie die het systeem ter beschikking stelt opgeslorpt. Omdat ze niet alleen het beste waren in het opslorpen van de ter beschikking gestelde informatie (zonder zich af te vragen of die informatie wel correct is). Maar daardoor ook nog eens het langste in het systeem zitten, heeft het systeem daarenboven ook nog het meeste tijd gehad om hen te brainwashen. Het hoeft dus niet te verwonderen dat er in het universitair onderwijs nauwelijks mensen te vinden zijn die niet mee zijn met : “het genderprobleem, het discriminatieprobleem en het klimaatprobleem”. Dit is ook de groep die het meeste baat heeft bij zeggen, doen en denken wat het systeem wil. Want deze groep wordt daar door het systeem ook het meest voor beloond. Hoe meer je doet wat het systeem wil, hoe beter de baantjes, hoe hoger het inkomen, hoe meer extralegale voordelen, enz …
Dat is de contradictie in terminus.
Diegenen die het meest in staat zouden moeten zijn om de illusie van het systeem te doorprikken, zijn door het systeem zodanig gebrainwashed dat ze de grootste verdedigers van het systeem worden. Het systeem beloont hun daarvoor met inkomens waar anderen niet eens van kunnen dromen. Gehoorzaam zijn aan het systeem loont wel degelijk. Je betaalt er maar op 1 manier voor : “Met je vrijheid”.
“Doen, zeggen en denken wat je wil” wordt “Doen, zeggen en denken wat het systeem wil”.
Het probleem is dat de indoctrinatie van het systeem zo diepgaand is dat deze mensen niet meer doorhebben dat ze aan het doen, zeggen en denken zijn wat het systeem wil dat ze doen, zeggen en denken.
Het onderwijssysteem” werkt wel degelijk. Het levert net het soort mensen af die de machthebbers willen hebben: gehoorzame slaven die geen vragen (meer) stellen en ervan overtuigd zijn dat alles wat het systeem hen vertelt de enige en echte waarheid is.
The thruth is out there, but don’t go looking for it, if you don’t want to get punished by the system.
