De regenboog was oorspronkelijk geen symbool, de kleuren ervan ook niet. Het was gewoon een natuurfenomeen wat men wel mooi vond want het kwam niet zo vaak voor en daarom was het speciaal.
Maar hoelang is het nu al dat deze regenboog en haar kleuren in feite gestolen zijn? Men gebruikt dat al jaren voor promotie en reclame. Eerst maakte er men een vlag van die voor vrede moest staan, en men schreef er in witte letters vrede of peace of paix op, want men wou vrede in alle talen en voor alle volkeren. Op zich niet veel mis mee. Waarom niet, zou men kunnen zeggen?
Maar dan, geleidelijk aan, is die vrede beginnen veranderen in het steunen van homo’s. En heel snel werden daar ook lesbiennes, transgenders, genderneutraliteit en gendergelijkheid aan toegevoegd. Totdat wij nu vandaag om onze oren geslagen worden met deze regenboogkleuren die deze beweging symboliseert, tot aan de zomerse fruitbrochettes in de damesbladen, en de agenda’s van de schoolkinderen toe. Op deze regenboogvlaggen is ook geen enkel opschrift meer te bekennen. Het woord vrede is eraf gehaald, en de kleuren alleen moet genoeg zijn blijkbaar.
Men wil ons verleiden aan deze agenda mee te doen en dit actief te steunen. Tegelijkertijd is men blij een land te vinden zoals Hongarije die geen zin heeft om de kleine kindjes veel te vroeg seksuele voorlichting te geven, en al zeker niet als het geen klassiek gezinspatroon betreft. Dit land is nu de zondebok in gans Europa, alsof er niks anders meer te bespreken valt.
Ditzelfde heeft men gedaan met de klaproos, een gewone rode bloem die in de natuur voorkomt. Deze heeft men genomen om de oorlog te herdenken. Waarom, kan men zich afvragen? Zou het niet veel beter zijn de waarachtige gebeurtenissen van toen na te vertellen en op te schrijven? Of zijn woorden niet voldoende misschien?
Eveneens heeft men met de kleur roze zoiets gedaan. Think pink, zei men. We moesten roze denken, en als we roze denken, steunen we alle vrouwen met borstkanker.
Maar hoe doe je dat, roze denken? Denken is toch gewoon denken? Hebben die zieke vrouwen hier echt iets aan gehad?
Gastbijdrage Veerle De Coninck