Lees eerste deel 1 van “hoe ons geld waardeloos werd“.
In het eerste deel bespraken we hoe ons financieel niets meer is dan een grote ponzifraude waar geld vanuit het niets gemaakt wordt en waar steeds nieuwe schulden moeten gemaakt worden om de vorige schulden af te betalen. Het geld om de interest op die leningen af te betalen bestaat niet, die schulden kunnen dus nooit afbetaald worden. De enige manier om deze af te betalen is de oude put vullen met een nieuwe. Dus steeds opnieuw geld bijmaken en altijd maar meer en meer schulden.
Inflatie
Weet je nog toen een brood maar 20 frank kost (+- een halve euro)? Wanneer je uw winkelkar volledig kon vullen voor wat hedendaags 25 euro zou zijn? Denk aan uw grootvader die in de fabriek ging werken en in zijn eentje voldoende verdiende om gans een gezin te onderhouden terwijl de vrouw thuisbleef om voor de kinderen te zorgen. De meeste mensen hadden toen ook hun eigen huis en een auto. Hoe komt het dat dit lang vervlogen tijden zijn?
Door dat onze valuta niet langer door goud of iets anders gedekt worden, kunnen overheden zoveel valuta lenen en printen als ze willen. Dit heeft geleidelijk aan gezorgd voor een devaluatie van onze valuta waarbij deze beetje bij beetje hun waarde verloren. Hierdoor kon je vroeger een brood kopen voor ene halve euro en kost het nu al meer dan twee euro. De voortdurende inflatie zorgt ervoor dat u over minder koopkracht beschikt, zeker als de inflatie vlugger stijgt dan uw loon. Dit zorgt voor een dalende levensstandaard. Dat zien we in het voorbeeld hierboven. Uw grootvader was de enige kostwinner en was hiermee in staat om gans een gezin te onderhouden. Momenteel gaan beide partners werken en komen meer en meer mensen nauwelijks nog rond.
Door de stijgende inflatie moesten mensen zaken anders aanpakken om hun levensstijl te kunnen behouden. Eerst was het enkel de man die ging werken. Terwijl de vrouw vroeger thuisbleef, zorgde de stijgende inflatie ervoor dat ook zij moest gaan werken. Hier had je dus 2 inkomens nodig om hetzelfde aantal goederen en diensten te kopen die je voordien met 1 inkomen kon betalen. Dit was de situatie in de jaren 70. Rond de jaren 90 stopten mensen met sparen. Ze hadden al hun geld nodig voor hun levensstandaard te behouden. Er bleef een inflatie die zorgde voor een dalende koopkracht, beide partners gingen werken en veel mensen konden niet meer sparen. Oplossing? Mensen begonnen geld te lenen (kent u iemand die niet moet lenen voor een huis, auto,…?). In het begin werd dit geld geleend kwestie dezelfde levensstandaard te behouden maar het werd al vlug een noodzakelijk kwaad.
Doordat overheden zoveel valuta printen en deze valuta hierdoor zo fors devalueren lijkt het erop dat dit gewoon een verborgen belasting is. Er wordt gestreefd naar een inflatie van 2 procent. Volgens onze centrale banken is dit iets positief. Hoe je het ook draait of keert, dit is nog steeds een verborgen belasting. Waarom is 2 procent inflatie beter dan geen inflatie? Ze zullen u zeggen dat inflatie beter is dan deflatie en omdat mensen dan het gevoel krijgen dat hun loon met 2 à 3 procent omhoog gaat (lonen die aangepast worden aan de index). Het is echter niets meer dan 2% diefstal en uw koopkracht die met 2% daalt.
De koopkracht van mensen is serieus achteruitgegaan i.v.m. vroeger. Overheden verbergen dit met creatief boekhouden, met cijfers die tonen dat de inflatie veel lager is dan die in werkelijkheid is. In België werkt men met een indexkorf. Een soort van virtueel winkelmandje gevuld met goederen. Hier gaat men dan de prijzen vergelijken met de prijs van vorig jaar. Deze korf wordt regelmatig aangepast waarbij sommige goederen uit deze korf verdwijnen en er andere toegevoegd worden. Zo kan je natuurlijk gemakkelijk aan creatief boekhouding doen. En het is niet omdat de consumptieprijzen van de goederen in deze korf niet stijgen, dat andere goederen niet in prijs stijgen (dus hogere inflatie). Onze lonen zijn gekoppeld aan deze index. De overheid die zelf de grootste werkgever in dit land is, heeft er dus alle baat bij dat de spilindex niet overschreden wordt zodat ze geen hogere lonen/uitkeringen moeten uitbetalen.
In onze globalistische economie waar de waarde van valuta enkel tegenover elkaar gemeten worden, kunnen landen artificieel de waarde van hun eigen valuta doen zakken waardoor hun economie meer concurrentieel wordt. Een land met een zwakke munt kan ook goedkoop goederen produceren waardoor volledig industrieën naar het buitenland (China) verhuisd zijn. Ten gevolge hiervan zijn grote industriële steden helemaal leeggebloed en zijn hier tot op de dag van vandaag nog steeds niet van hersteld.
Zeer frustrerend voor Jan Modaal. Die heeft lang gestudeerd en veel geld uitgegeven aan zijn studies. Na zijn studies vindt die geen werk, de kost om te leven gaat altijd maar omhoog en ook al verteld de regering dat er bijna geen inflatie is, toch kost het vullen van zijn winkelkar steeds meer en meer. Mensen zijn gefrustreerd omdat ze dit allemaal niet begrijpen. Tijdens de vele jaren in school werd er immers nooit uitgelegd dat als je geld hebt dat door niets ondersteunt wordt en waarvan overheden zoveel van kunnen printen als ze willen, je dan al deze “bijwerkingen” krijgt die je nu ondervindt.
Meer en meer mensen zijn misnoegd. Ze zien hun eigen koopkracht afnemen. CEO’s van banken krijgen miljoenenbonussen, met overheden die tegelijkertijd de belastingen voor Jan Modaal verhogen. Het probleem is dat mensen tegen dit systeem protesteren, maar tegelijkertijd eisen ze hogere uitkeringen, gezondheidszorg,.. waardoor er natuurlijk terug meer geld voor moet gecreëerd worden. Niet beseffende dat net dit laatste aan de oorsprong ligt van datgene waartegen ze protesteren.
Met de huidige inflatie zijn er meer en meer mensen die het moeilijk krijgen om financieel rond te komen, ook al beloofd onze overheid dat dit slechts een tijdelijke situatie is. Hoe komt het dan de huidige crisis totaal anders aanvoelt dan voorgaande economische crisissen?
We zitten in de end game. Wat we momenteel ervaren zijn de perikelen van een 40 jaar oud experiment met fiat geld dat op zijn einde loopt. Een experiment dat een volledige mislukking is. Tot 2008 zijn mensen steeds meer geld gaan lenen om hun levensstandaard te behouden. Zijn we nu op een kantelpunt gekomen waar we niet in staat zijn om nog dieper in de schulden te gaan?
Het is al moeilijker geworden om bij de bank een lening te krijgen. Veel mensen hebben het al moeilijk genoeg om hun bestaande schulden af te betalen, laat staan dat ze nog meer schulden gaan maken. Logisch natuurlijk dat mensen dat doen, maar dit vormt ook een serieuze bedreiging voor de economie. Gezien onze economie gebaseerd is op een ponzifraude heeft deze steeds nieuwe en grotere schulden nodig om te kunnen blijven bestaan. Een groot stuk van het nieuw geprinte geld, moet gebruikt worden om de interest op de leningen af te betalen. Door deze leningen af te betalen is er dan niet genoeg geld meer in circulatie, dus moet er opnieuw geld bijgedrukt worden. Een never ending story. Onze politici zeggen dat we de broeksriem moeten aanspannen om de staatschuld af te betalen. Dit is echter onmogelijk zonder de volledige economie onderuit te halen. Ze willen zeker niet dat dit onder hun beleid gebeurt, dus die warme aardappel wordt doorgeschoven naar de volgende legislatuur. Het probleem is dat we nu het einde van de weg bereikt hebben. Die aardappel is ondertussen bloedheet en is ook van enorme proporties.
De financiële crisis van 2008 was mogelijk de eerste stuiptrekking van deze ponzifraude. Overheden wereldwijd gingen deze ponzifraude niet zomaar laten falen. Ze schopten de aardappel verder op de weg door de banken te redden. Hierbij kochten ze slechte kredieten op en staken ze zichzelf in de schulden in naam van hun burgers. Door zich uit deze crisis te kopen door geld uit het niets te maken en dat in de economie te pompen waardoor onze koopkracht nog verder daalde, hebben overheden het probleem niet opgelost. Ze hebben het probleem enkel naar de toekomst verschoven en het nog erger gemaakt.
Het printen van een enorme hoeveelheid geld kan de problemen op korte termijn oplossen. Maar wat zijn de gevolgen op lange termijn?
Hier moeten we even specifiek naar de dollar kijken. Zoals we in ons vorig artikel schreven is de dollar de reservemunt van de wereld. Het zou wel eens kunnen gebeuren dat de dollar heel binnenkort op een paar dagen tijd 20%-40% van zijn waarde verliest. Veel mensen hebben dollars gekocht als een veilige belegging. Wat als die beseffen dat die dollars helemaal niet zo veilig zijn? Het roekeloos bijprinten van geld door de Federal Reserve zou er wel eens voor kunnen zorgen dat men wereldwijd het vertrouwen in de dollar verliest. Dat dit op een bepaald punt gaat gebeuren staat vast. Het is alleen heel moeilijk te voorspellen wanneer dit zal gebeuren en wat dit zal veroorzaken.
