Ik heb u al uitgelegd hoezeer de Elite u onder de knoet tracht te houden door gebruik te maken van alle middelen die ze in handen hebben om u daarmee te indoctrineren en u te laten doen, zeggen en zelfs denken wat zij willen. Gezien de tentakels van de Elite tot in de machtsstructuren leiden is het normaal dat alles wat gecontroleerd wordt door die machtsstructuren hier in de eerste plaats voor gebruikt wordt. De gevolgtrekking die u daaruit zou kunnen maken, is dat de bedrijven hier geen deel van uitmaken. Want dat zijn toch privé ondernemingen waar de overheid haar wil niet kan aan opleggen. Wel voor de bakker en slager om de hoek is dat ook zo. Althans voor zover die zich niet door de normale indoctrinatie waar iedereen mee te maken krijgt, laten beïnvloeden heeft.
Alhoewel het inmiddels al zo ver is dat ook de kleine ondernemer te maken krijgt met lastenboeken en allerhande normen waar die aan moet voldoen. Soms gaat het over normen die door de overheid opgelegd worden. Maar dikwijls ook over normen die door de grote bedrijven opgelegd worden aan hun leveranciers (kleinere bedrijven dan zij) om aan hen te mogen blijven leveren. Het spelletje niet meespelen = je bent je klant kwijt en dat is voor de meeste bedrijven geen optie.
Volgens een artikel dat enkele jaren terug verschenen is in de financiële pers zouden er in de wereld maar 258 bedrijven zijn die volledig op zichzelf staan. Alle andere bedrijven zijn op de ene of de andere manier afhankelijk van die 258 bedrijven. De Elite weet dat ook en heeft ervoor gezorgd dat ze haar pionnen heeft in die 258 bedrijven. Om op die manier de andere bedrijven onrechtstreeks onder controle te hebben.
Maar dat is de onrechtstreekse manier. De Elite heeft ook een rechtstreekse manier om bedrijven in de (hun) pas te laten lopen. En dan voornamelijk voor de grote(re) bedrijven.
Om mee te mogen doen met de echt grote jongens zullen die bedrijven zich op de beurs moeten laten noteren. En om op de beurs genoteerd te worden zullen die bedrijven aan een hele hoop voorwaarden moeten voldoen en richtlijnen moeten volgen, die opgelegd worden door de zogenaamde beurswaakhonden (In België de FSMA) en die staan onder het gezag van de Elite.
Die voorwaarden en richtlijnen hebben zogenaamd te maken met : “goed bestuur”. Maar zijn in werkelijkheid de regels van de Elite.
Eens een bedrijf genoteerd is op de beurs treedt de machinerie van de Elite in actie. Als een beursgenoteerd bedrijf wil dat zijn aandeel goed presteert op de beurs (= stijgende beurskoers = het aandeel wordt veel gekocht) dan zal dat bedrijf ervoor moeten zorgen dat het “een goede rating” heeft. Die ratings kan je alleen bekomen door je bedrijf door te laten lichten door een ratingbureau (Moody’s, …) en die staan onder het gezag van de Elite. Om een goede rating te krijgen zal dat bedrijf moeten voldoen aan de regels die naar een goede rating leiden. Toevallig de regels waarvan de Elite wil dat de bedrijven eraan voldoen.
En omdat er niet genoeg regels kunnen zijn, zijn er ook nog regels waaraan bedrijven kunnen voldoen op vrijwillige basis. Deze hebben veelal te maken met duurzaamheid, inclusiviteit, …
De woke thema’s … Als je eraan voldoet dan krijg je “een label”. Deze “labels” worden niet opgelegd maar als je positieve commentaren in de (financiële) pers (die in handen is van de Elite) wil krijgen, zal je er toch moeten aan voldoen.
Maar het is allemaal “make believe”. Het zijn papieren labels. Duurzaamheid heeft niets met duurzaam zijn te maken. Het is geen enkel probleem om wegwerpproducten te produceren zolang je maar zonnecellen op je dak liggen hebt of die wegwerpproducten produceert met “duurzame” grondstoffen. De manier voor die grondstoffen om duurzaam te zijn, is om er een “label” voor te hebben (de cirkel is nog maar eens rond). In de praktijk gaat het om het aanvinken van lijstjes.
Hoe meer vinkjes, hoe duurzamer …
En dan zijn er nog de consultants. In dat wereldje “de big four” : “Deloitte, Ernst & young, Kpmg, Price Waterhouse Coopers”. Deze verlenen “advies”. Dat advies gaat van : “goed bestuur, over inclusiviteit, over duurzaamheid, over om het even wat”. Het kost veel, het leidt tot niets, het heeft niets te maken met waar je advies over vroeg, maar de grote bedrijven hebben het blijkbaar toch nodig.
Een artikel op Msm van enige tijd geleden vertelde er het volgende over. Bij bedrijven waar deze consultants binnen geraken leidt dat meestal tot stilstand. Er is geen innovatie meer, alleen nog business as usual. Het binnen halen van de consultants is dikwijls de beslissing van een CEO die de gevolgen van eventuele foute beslissingen niet op zich wil nemen en daardoor “advies” vraagt over de te nemen beslissingen aan de consultants. Het nemen van beslissingen wordt dus overgelaten / uitbesteed aan de consultants.
Maar die hebben er geen belang bij dat er beslissingen genomen worden. Zij hebben er alleen maar belang bij om verder “advies” kunnen blijven te geven. Dat wordt dan het advies : “Dat er nog verder “advies” nodig is”. Het resultaat daarvan is een bedrijf dat na een tijdje beslissing loos en innovatieloos verder te doen in herstructurering gaat. Maar geen nood. Ook voor de herstructurering kunnen de consultants je helpen / begeleiden / adviseren. En als je de adviezen van de consultants volgt, gaat je rating waarschijnlijk terug omhoog en daarmee ook je beurskoers. De gezondheid van het bedrijf gaat razendsnel achteruit maar de beurskoers gaat omhoog.
Na een tijdje blijkt dat ondanks alle audits van gerenommeerde audit- en consulting bureaus er toch nog lijken in de kast liggen die niemand opgemerkt had. De hoog opgeleide consultants lopen elkaar in die bedrijven voor de voeten. Maar ondanks hun hoge opleiding en massale ervaring met het doorlichten van bedrijven, merken die nooit op dat er gefoefeld wordt in de boekhouding en met geld dat binnen- en buitengaat. En dan barst de bom, er komt een schandaal boven en het bedrijf gaat failliet. Voor de consultants geen enkel probleem. Zij hebben ook afdelingen die zich bezighouden met de afhandeling van faillissement. Misschien kan een bedrijf dat in eigendom is van de elite het bedrijf dat naar het faillissement begeleid werd wel voor een appel en een ei overnemen.
Beleggen is …De nietsvermoedende goede huisvader investeert zijn geld in een bedrijf op de beurs omdat dit volgens zijn bankier (= Elite) zo’n goede belegging is. Het bedrijf in kwestie zegt : “dank u voor het geld” en gokt zich dan te pletter met het gratis gekregen geld. Voor dat bedrijf is er geen enkel risico. Het enige wat ze in ruil moesten geven voor het geld is een papiertje waarop staat : “aandeel”. Vanaf dan kan de eigenaar van het papiertje waarop : “aandeel” staat dit ofwel houden f-ofwel op de beurs verkopen aan een andere zot die denkt dat dit papiertje echt iets waard is.
In geen van beide gevallen moet het bedrijf het geld dat het ontving voor het papiertje waar “aandeel” op staat, teruggeven. En dat is in de praktijk nog steeds zo als het bedrijf failliet gaat.
In theorie moet het bedrijf het geld dan wel teruggeven. Maar gezien er op dat moment geen geld meer is, is de laatste eigenaar van het papiertje waar “aandeel” op staat de klos. Of er in tussentijd door de opeenvolgende eigenaars van het papiertje waar “aandeel” op staat winst of verlies mee gemaakt is, is de zaak van de opeenvolgende eigenaars van het papiertje waar “aandeel” op staat. De kans dat ze er ooit iemand zoveel winst mee maakt als het bedrijf winst gemaakt heeft door het papiertje waarop “aandeel” staat uit te geven, is verwaarloosbaar. (= het geld dat ze gekregen hebben voor het papiertje waar “aandeel” op staat min de drukkosten voor het maken van het papiertje waar “aandeel” op staat).
Het enige wat problemen op kan leveren, is dat er ooit een zot ten tonele verschijnt die zoveel papiertjes waar “aandeel” op staat verzamelt dat hij mee mag gaan beslissen wat het bedrijf moet doen. Dat is alleen maar een probleem voor het bedrijf. Voor de Elite is dat totaal geen enkel probleem. Het maakt voor de Elite niet uit wie er nu zeggenschap heeft over het bedrijf. Via het hierboven uitgelegde systeem gaat om het even wie er dan ook zeggenschap heeft toch moeten doen wat zij opleggen (via de beurswaakhonden, ratingbureaus, consultancy agentschappen, …).
De kans is trouwens groot dat als er iemand is die genoeg geld heeft om zoveel aandelen van een bedrijf te kopen dat hij medezeggenschap krijgt in het bestuur van het bedrijf. Dat dit dan iemand is die deel uitmaakt van de Elite. Mensen die geen deel uitmaken van de Elite hebben daar naar alle waarschijnlijkheid niet genoeg geld voor (het gaat over miljoenen tot miljarden euro’s).
En nu komt het. Het systeem dat de bedrijven onder de knoet houdt. Houdt ook de werknemers van die bedrijven onder de knoet. Die werknemers werken namelijk voor dat bedrijf en krijgen daar een loon voor. Dat loon hebben die werknemers nodig om hun rekeningen te betalen. Niet doen wat het bedrijf zegt, is dus geen optie. En daarbij, als je niet meehuilt met de wolven word je bij de volgende promotieronde gepasseerd waardoor je de kans misloopt om meer te verdienen en een luxueuzer leven te kunnen leiden. En het kan nog erger. Als je echt de verkeerde dingen begint te vertellen kan je zelfs ontslagen worden (al dan niet voor een andere (drog)reden). Als werknemer van 1 van die grote bedrijven heb je dus weinig andere keuze dan mee te gaan in het inclusie verhaal, klimaatverhaal, enz.
Voor de leveranciers van die bedrijven geldt trouwens hetzelfde. Als ze willen blijven leveren aan die bedrijven, zullen ze ook mee moeten doen met het inclusie verhaal, klimaatverhaal, enz.
Met als gevolg dat deze bedrijven hun werknemers ook in dat verhaal mee zullen moeten sleuren.
En net als de werknemers van die andere bedrijven hebben ook die weinig andere keuze dan mee te huilen met de wolven. Want ook voor hen geld. Niet meedoen = geen promotie meer of zelfs ontslag. Maar het is allemaal op vrijwillige basis natuurlijk. Er is totaal geen druk. En de vrije meningsuiting wordt natuurlijk volledig gerespecteerd. Zolang je er geen gebruik van maakt …
Tijdens de coronaperiode ging het zo…
Ondanks het feit dat de bedrijven niets te maken hadden met de corona, hebben zeker de grote bedrijven zeer goed meegewerkt met de coronamaatregelen. De werknemers werden verplicht om de maatregelen (tot in de puntjes) te volgen. Werknemers die dat niet deden, werden eerst op het bureau van hun baas geroepen om daar te horen te krijgen dat als ze de normen niet volgden er dit of dat zou gebeuren. Gevolgd door emotionele druk om je te laten vaccineren : “Je gaat je collega’s (en hun zieke oude moeder) toch niet in gevaar brengen door je niet te laten vaccineren”.
Voor degenen die bleven weigeren volgde sociale uitsluiting. Verbanning naar een apart bureautje ver weg van de anderen (je moest ze eens besmetten), verplicht 100 % thuiswerk. Als ook dat niet hielp werd er gedreigd met ontslag maar dat konden ze jammer genoeg niet hard maken omdat niet gevaccineerd zijn geen wettelijke reden was voor ontslag. Zelfs de enkele moedigen in de zorg die ondanks alle druk en dreiging bleven weigeren om zich te laten vaccineren, zijn uiteindelijk niet ontslagen geworden. Officieel omdat de pandemie op het moment dat dit wettelijk mogelijk gemaakt was ver genoeg voorbij was om dat niet meer te moeten doen. Maar in werkelijkheid omdat de politiek heel goed wist dat hun wet die toeliet om mensen te ontslaan op basis van vaccinatiestatus de grondwettelijke toets (verbod op discriminatie staat gebetonneerd in de grondwet) nooit zou doorstaan. Desondanks zijn er landen, waaronder de USA, waar niet gevaccineerde werknemers wel degelijk ontslagen zijn op basis van hun vaccinatiestatus.
In het kort:
De grote bedrijven maken deel uit van het systeem van de Elite. Net zoals de politiek, de media, het onderwijs, enz … En net zoals alle andere delen van het systeem van de Elite worden ook de bedrijven gebruikt om de agenda van de Elite uit te voeren.
