Terwijl de wereld te horen kreeg dat zogenaamde ‘vaccinpaspoorten’ nodig zullen zijn voor alle internationale reizen in de toekomst, en in veel landen zelfs om winkels, restaurants, bars, sportscholen, hotels, theaters, concerten en sportevenementen te betreden, gaven ze ons de indruk dat deze paspoorten een direct gevolg zijn van de coronaviruspandemie.
In Europa, dat 8 van de 10 grootste farmaceutische exporterende landen herbergt, begon de planning voor vaccinpaspoorten ten minste 20 maanden vóór het begin van de COVID-19-uitbraak. Blijkbaar bood de pandemie de Europese politici gemakshalve het ‘excuus’ dat ze nodig hadden om het idee te introduceren.
De Europese Commissie – het uitvoerend orgaan van Europa – publiceerde op 26 april 2018 voor het eerst een voorstel voor vaccinpaspoorten. Diep begraven in een document over “Strengthened Cooperation against Vaccine Preventable Diseases“, werd het voorstel in wezen genegeerd door de reguliere media.
Een roadmapdocument dat begin 2019 werd gepubliceerd, bevatte specifieke plannen voor de uitvoering van het voorstel van de Europese Commissie. De primaire actie die in de routekaart werd opgesomd, was “de haalbaarheid onderzoeken van de ontwikkeling van een gemeenschappelijke vaccinatiekaart / paspoort” voor Europese burgers die “compatibel is met elektronische immunisatie-informatiesystemen en erkend is voor grensoverschrijdend gebruik”. Het plan was bedoeld om tegen 2022 in Europa een wetsvoorstel uit te brengen.
Interessant is dat de roadmap verschillende termen gebruikt die, hoewel relatief ongebruikelijk in de meeste landen voorafgaand aan de pandemie, sindsdien dagelijks in de reguliere media te horen zijn. Misschien wel de meest opvallende hiervan is “vaccine hesitancy” (aarzeling om het vaccin te nemen). Het ondersteunen van Europese landen bij het “tegengaan van terughoudendheid om zicht te laten vaccineren” wordt in het document genoemd als een van de belangrijkste actiepunten.
In de roadmap wordt ook verwezen naar de mogelijkheid van pandemieën en “onverwachte uitbraken”. Het is opmerkelijk dat er specifiek wordt verwezen naar de ondersteuning van de goedkeuring van “innovatieve vaccins, ook voor opkomende gezondheidsbedreigingen”.
De routekaart stelt dat de “vaccinproductie-industrie” een “sleutelrol” speelt bij het verwezenlijken van de in het document beschreven doelstellingen, en noemt “verbetering van de productiecapaciteit in de EU” en het aanleggen van vaccins als verdere actiepunten die in overweging moeten worden genomen.
Op weg naar het versterken van “bestaande partnerschappen” en “samenwerking met internationale actoren en initiatieven”, verwijst de routekaart ook naar een wereldwijde vaccinatietop die plaatsvond in september 2019. Een nauwkeurig onderzoek van de aanwezigen en het onderwerp van deze bijeenkomst is onthullend.
De wereldwijde vaccinatietop van 2019
Niet gemeld door de meeste reguliere media, werd er op 12 september 2019 een ‘Global Vaccination Summit‘ georganiseerd hier in Brussel, België. De bijeenkomst werd georganiseerd door de Europese Commissie in samenwerking met de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) en vond plaats slechts 3 maanden voordat de uitbraak van het coronavirus begon. .
Veelbetekenend was dit ook slechts 36 dagen vóór de nu beruchte simulatieoefening Event 201 over de uitbraak van een coronavirus. Dit event werd georganiseerd door de Bill & Melinda Gates Foundation, het World Economic Forum en de Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, op 18 oktober 2019.
De deelnemers aan de vaccinatietop waren alleen op uitnodiging beschikbaar en omvatten politieke leiders, hooggeplaatste vertegenwoordigers van de Verenigde Naties en andere internationale organisaties, ministeries van volksgezondheid, vooraanstaande academici, wetenschappers en gezondheidswerkers, de particuliere sector en niet-gouvernementele organisaties.
De top was gestructureerd rond drie ronde tafels met de titel ‘In Vaccines We Trust’, ‘The Magic Of Science’ en ‘Vaccines Protecting Everyone, Everywhere’.
Opmerkelijke panelleden voor deze ronde tafels waren onder meer Nanette Cocero, Global President van Pfizer Vaccines; Dr. Seth Berkley, CEO van GAVI, de Global Vaccine Alliance – een organisatie die enorme bedragen heeft ontvangen van de Bill & Melinda Gates Foundation; en Joe Cerrell, de algemeen directeur van de Bill & Melinda Gates Foundation voor wereldwijd beleid en belangenbehartiging.
Pandemische planning was duidelijk aanwezig tijdens deze topbijeenkomst. De belangrijkste documenten die aan de deelnemers werden verspreid, waren onder meer rapporten over ‘Pandemic influenza preparedness planning’, ‘A pandemic influenza exercise for the European Union’, ‘Avian Influenza and Influenza Pandemic Preparedness Planning’, ‘Pandemic influenza preparedness and response planning’, ‘Towards sufficiency of Pandemic Influenza Vaccines in the EU’, and ‘A “Public Private Partnership” on European Pandemic influenza vaccines’.
In al deze documenten wordt herhaaldelijk het doel van het versterken van de samenwerking met de farmaceutische industrie benadrukt, evenals de boodschap dat een wereldwijde pandemie nu onvermijdelijk was.
Vaccinatiepaspoorten: wie heeft er echt baat bij?
Wie heeft er echt baat bij vaccinatiepaspoorten? Zeker geen gewone mensen, voor wie het delen van hun gezondheidsdossier en andere persoonlijke gegevens binnenkort verplicht zou kunnen worden voor deelname aan de samenleving.
In plaats daarvan zal de multinationale farmaceutische industrie de belangrijkste begunstigde zijn. Nu de wereldwijde verkoop van geneesmiddelen en vaccins dit jaar al naar verwachting 1,5 biljoen dollar zal bedragen, kwijlen farmaceutische bedrijven en hun investeerders bij het vooruitzicht dat vaccinatiepaspoorten wereldwijd verplicht worden.
De totale markt voor COVID-19-vaccins zal naar verwachting $ 100 miljard aan omzet en $ 40 miljard aan winst na belastingen waard zijn. Jaarlijkse vaccinaties tegen mutaties van het coronavirus kunnen dit aantal nog verder doen stijgen. Tenzij we ons verzetten tegen vaccinatiepaspoorten en in plaats daarvan ‘stemmen voor de rede’, kunnen medicijn- en vaccinatieproducenten de wereld dwingen tot langdurige economische en politieke afhankelijkheid.
Ons dringende doel moet daarom zijn om de hebzuchtige farmaceutische ‘handel met ziekten’ te vervangen door een gezondheidszorgsysteem dat gebaseerd is op echt preventieve benaderingen. Het is gewoon ondenkbaar om het alternatief dat de farmaceutische industrie ons biedt te accepteren.
