De schaamte voorbij
Wat me nog het meest heeft getroffen bij de aanpak van het vermaledijde virus is het totale gebrek aan gêne bij de autoriteiten. Er wordt tegen de sterren op gelogen, tegengesproken, verdacht gemaakt, bespot, achtergehouden, verdraaid, verklikt, aangevallen… de lijst is te lang om op te noemen. Als je ervan uitgaat dat de meeste van die mensen een of meerdere academische titels hebben, dan is dat toch vreemd. Is onze opleiding zodanig mismeesterd dat onze normen en waarden niets meer voorstellen in het werkelijke leven? Of is er iets anders aan de hand?
Mensen hebben de neiging om ongemakkelijke waarheden te rationaliseren zodat ze aanvaardbaar worden. Ik denk zelfs dat Hitler niet puur uit rancune handelde, maar ervan overtuigd was dat hij het goede deed. Hij wilde een zuivere maatschappij opbouwen met niets dan blozende en gehoorzame mensen die deugdzaam zijn bevelen opvolgden. Ook de eugenetici die de hele wereld willen besturen hebben zichzelf ervan overtuigd dat ze het goed voorhebben met moedertje aarde en haar flora en fauna. Om die te redden met de vervuilende en zich onstuimig voortplantende mens beteugeld worden. Ergens ver weg in het achterhoofd weten ze wel dat ze hiermee miljoenen mensen onnoemelijk veel ellende en een vroegtijdige dood bezorgen, maar het is voor het goede doel. En zoals we weten heiligt dat alle middelen. Dat de weg naar de hel geplaveid is met goede voornemens is een gezegde dat ik u er gratis bij geef.
Zou het kunnen dat onze politici werden overtuigd door de verschrikking van een financiële meltdown die de ramp van 2008 vele malen zou overstijgen? Zagen ze de rating agencies weer opdoen? Waar zijn die trouwens gebleven? Vreesden ze volksopstanden die overal leken op te laaien, niet het minst die van de Franse gele vestjes? Of wilden (konden ze niet anders dan) meedoen met de groten, misschien vergezeld van het binnenpretje: ik behoor tot de inner circle, ik weet wat jullie niet weten, verkoop snel je aandelen? Je merkt het soms aan de body language, die heel moeilijk te verhullen is. Hoe Obama en Hillary met de voltallige kliek zich zitten te verkneukelen als ze naar de beelden van de inval bij Osama zitten te kijken, net een spannende Hollywood blockbuster. Of vroeger nog, bij ons, toen Dutroux ontsnapt was en een boswachter moest tegenkomen om zich te laten vangen. Die eerste beelden van onze parlementairen, ietwat verschrikt, maar toch ook wat opgewonden. Jeetje, wat spannend. Ik kan er niet aan doen, iconische beelden die op mijn fysieke harde schijf onuitwisbaar zijn opgeslagen.
Dat ook de wetenschap, dat heilige huisje, schaamteloos verzwijgt en verzint is bijna ongelooflijk. En dat gaat maar door. De anti-aging business is dankzij corona nu ook weer aan de beurt. Blijkbaar gaan ze onze rimpeltjes nu ook weer aanpakken met cellulaire hocus-pocus. Waar vroeger altijd werd verteld dat oudjes vatbaarder waren voor infecties en allerlei ziektes wegens versleten (dood)celletjes met een verzwakt immuunsysteem, zie kanker en corona, is er nu een nieuwe theorie die het tegenovergestelde beweert. Hoe ouder je wordt hoe beter je afweersysteem reageert, ja zelfs overdreven reageert. Maaar hoe komt het dan dat dit ook de redenering is bij auto-immuunziekten en allergieën die vaak bij jongere mensen voorkomen? Wie heeft deze doublespeak uitgevonden? Het cellulaire anti-rimpelspul zou heel laagdrempelig, als supplement, verkocht worden. Omdat die niet gereglementeerd zijn, denkt mijn slecht karakter dan. Maar dat terzijde. Nu heb ik niets tegen voedingssupplementen. Ik ben er al een keer door geholpen, toen mijn geliefde hypochonder een preparaatje met kurkuma en vitamine werd voorgeschreven tegen weer een pijntje, waar dat weet ik al niet meer. Baat het niet, dan schaadt het misschien ook niet, dacht ik en nam er eentje. Tijdens mijn laatste zwangerschap had ik in een been last van ischias, die enkele weken na de bevalling (toen alles weer op zijn plaats zat) verdwenen was. Met het ouder worden speelde dit oude zeer weer op. Het verdween als bij toverslag na dat supplementje, zelfs na een verlaagde dosis, eentje twee keer per week. Met de voorgeschreven dosis van drie per dag gaat je lever naar de verdommenis. Zou het niet kunnen dat ouderen gewoon meer vatbaard zijn voor infectieziekten omdat hun huid, wegens hormonale verandering, dunner en droger wordt? Dit wordt nog versterkt in de winter, bij jong en oud. Dat gekoppeld aan de droge lucht die aërosolen met microben mee- in plaats van afvoert naar de vloer. Ik luister toch liever naar mijn lichaam en vooral de spijsvertering, dan naar een bijsluiter. Maar het valt me wel op dat artsen de laatste tijd makkelijk voedingssupplementen voorschrijven. Is dit weer een slimme truc van de industrie? Zien ze hier weer brood in? Infiltratie in de natuurgeneeskunde? If you can’t beat them, join them? Iets om in het oog te houden.
Slimme documentairemakers hebben ook opgemerkt dat achter veel wetenschappelijke onderzoeken een bepaalde strategie schuilgaat. Zodra een product onder vuur ligt en de volksgezondheid in het gedrang komt, duikt plots een lawine aan onderzoeken op die naar andere oorzaken zoeken. Het werd voor het eerst gebruikt toen de tabaksindustrie met het gevaar van passief roken te maken kreeg. Er werden zoveel andere mogelijkheden geponeerd dat dit het verbod op roken op de werkplek en in openbare gebouwen met jaren heeft vertraagd. Ik herinner me nog een collega niet-roker die samen met een stevige roker in een kantoor zat, bureaus tegenover mekaar, en die voortdurend last had van bronchitis. Toen ze platen liet nemen zei de arts doodleuk dat ze wat minder zou moeten roken, terwijl het kind nooit een sigaret had aangeraakt. Dat werd toen in het bedrijf nog als grap verteld. Toen de bijtjes massaal stierven door een bestrijdingsmiddel werd door het chemisch bedrijf een waaier van studies opgezet over mogelijke andere daders. Uiteindelijk werd een ideale schuldige gevonden: een soort mijt die de eitjes zou opeten. Er waren nog andere mogelijkheden. Zoek maar eens op het net en je krijgt de hele reutemeteut aan verwarring. De ideale mindfuck (sorry voor het schuttingwoord) zou je op z’n CIA’s kunnen zeggen.
Wat me ook dankzij corona weer eens opvalt is dat de mens in zijn geheel, de holistische aanpak dus, onderbelicht blijft. De invloed van het ingrijpen op één vlak heeft immers gevolgen voor de rest van het lichaam. De samenwerking tussen het fysieke en het geestelijke wordt zoals gebruikelijk veronachtzaamd. Toch zal elke medicus vertrouwd zijn met de term “psychopathologie” waarbij lichamelijke disfuncties veroorzaakt worden door geestelijk lijden, en zal hij soms placebotabletjes voorschrijven die verkrijgbaar zijn in de apotheek. Het verschijnsel “fantoompijn” is de geneesheer ook niet onbekend. Mensen met een afgezette ledemaat kunnen toch nog pijn voelen in het verdwenen lichaamsdeel. Om met onverklaarbare fenomenen om te gaan creëert ons fantastische brein soms een verklaring, zodat je soms groepshysterie krijgt. Je weet wel; een kind begint over te geven en weldra is de hele klas misselijk. In hoeverre dit heeft meegespeeld in de coronahetze blijft de vraag.
Dit gebrek aan realiteitszin van de medische wereld leidt me ook naar de dierproeven, waarbij men onmachtige schepseltjes martelt en langdurig laat lijden om menselijke ziekten en hun eventuele remedies uit te testen. Hierbij worden vooral ratjes gebruikt, meestal voor het testen gekweekt. Ach ja, ratjes, mensen zijn er vies van. Nu ziet elk kind hoeveel zo’n knaagdier verschilt van een mens, niet alleen fysiek maar ook geestelijk. En toch worden daar dan sluitende studies uit afgeleid waaruit remedies ontstaan die rustig op de mens kunnen worden losgelaten. Ik hou meer van biologen die dieren observeren zonder aan hun integriteit te knutselen. Zelfs Frans De Waal, iemand die echt gefascineerd is door chimpansees en ze ongetwijfeld een warm hart toedraagt bekende dat een jong dat bij hun gezin opgroeide en later weer in het wild werd gezet, het met zijn leven moest bekopen. Hij was daar nog altijd het hart van in. Maar je hebt ook het andere uiterste, de bioloog die dierproeven aanprijst. Nu begrijp ik waarom echte dierenliefhebbers al van bij de eerste vivisectie in de kandidatuur afhaken.
Het mag ons dan ook niet verwonderen dat onze regeringen zeer ver gaan om onze gezondheid te beschermen, ten minste als ze zich puur laten leiden door bepaalde wetenschappelijke disciplines zoals epidemiologie, virologie en statistiek, om er maar enkele te noemen. De richtingen groeien met de dag aan en zijn steeds gedetailleerder. Volledig in de ban van door de commercie geïndoctrineerde wetenschapslui, overwegen veel landen en de EU, met in haar kielzog alle leden uiteraard, de implementatie van een vaccinatiepaspoort dat voor een groeiend aantal menselijke behoeften zal verplicht worden. Het zal klein beginnen, met pakweg buitenlandse reizen en massabijeenkomsten en wellicht eindigen met de primaire nutsvoorzieningen. Iemand die blijk gaf van burgerzin en zijn lotgenoten wilde waarschuwen voor de mogelijke gevaren van de vaccins had een brief in de bussen van zijn buren gestoken. Wat een schande. De politie is met man en macht op zoek naar de onverlaat. Waarom hebben de machtigen zo’n schrik van die mensen? Hebben ze misschien geen goede argumenten om kritiek te ontkennen? Vaccins die snelsnel op de markt worden gegooid, waarvan niemand weet wat er precies in zit en ontwikkeld door een sector die een lange lijst van slachtoffers en miljarden aan schadevergoedingen op haar rekest heeft? En die zouden niet betrouwbaar zijn? (sarcasme!)
Nee, dan liever de strategie van verdeel en heers toegepast, een regel die gek genoeg ontbreekt bij de populaire 48 wetten van de macht. Voor mij komt die op nummer een, wegens stokoud, nog altijd van toepassing en altijd succesvol. Bij corona was het weer van dattum. De jongeren zouden de oudjes besmetten. De weigeraars van mondmaskers en vaccins zouden de rest van de bevolking besmetten. En ja, in ons koninkrijkje bij de zee nooit ver weg, het communautaire tintje. De Walen en de Brusselaars zouden door hun nonchalance de negatieve, pardon, de positieve cijfers opvijzelen, zodat we langer in lockdown moeten blijven. Waarom trappen mensen daar nog altijd in? Een van onze jonge, veelbelovende politici zei het eens onverbloemd: wie gelooft die mensen nog? Hij zit nu al lang ver weg in ballingschap. Leugentjes om bestwil – onze gezondheid, jawel – kunnen onschuldig lijken, maar dat zijn ze niet. Dergelijke fabulaties hebben in het verleden al tot (burger)oorlogen geleid, vooral als de media meewerken. Denken we hierbij aan Ruanda en de radio “Mille Collines” die Hutu’s en Tutsi’s tegen mekaar ophitsten met een genocide tot gevolg. Deze mensen leefden al jaren vreedzaam samen, huwden onder mekaar en waren zelfs het etnische onderscheid vergeten. Dat was ook zo in het vroegere Joegoslavië, met even afschuwelijke slachtingen tot gevolg. En Libanon, en Ierland enz. enz. Ja, dat zijn sluimerende gevoelens van haat die weer opflakkeren, wordt dan meesmuilend gezegd. O ja? En wie zorgt ervoor dat een bepaalde bevolkingsgroep geïsoleerd, geïdentificeerd en dan gediscrimineerd wordt of tot zondebok gemaakt om eigen fouten te verhullen? Wag the dog, een toepasselijke film. Het gaat over hoe je door een oorlog uit te lokken je eigen fouten kunt verbergen. Mensen gaan zomaar niet met mekaar vechten, gewoon omdat we ons meer verwant voelen met, dan vervreemd van mekaar. We zijn allemaal moeders, vaders, kinderen en schepsels van deze aarde, wat onze overtuiging of cultuur ook moge zijn. Enkel als je mensen in overlevingsmodus brengt, gefingeerd of feitelijk, dan kun je ongelukken verwachten. Maar zelfs dan nog zijn mensen tot ongelooflijke edelmoedigheid in staat. Er zijn heldenverhalen legio waarin een mens zijn leven geeft voor andere mensen.
Daarom moeten we ons met alle macht verzetten tegen zo’n paspoort waarop onze vaccinaties en zelfs al onze biometrische gegevens in opgeslagen zijn, of het nu extern of via een chip in ons eigen lijf zal worden toegepast. Dit zijn wapens om mensen tegen mekaar op te zetten, vergelijkbaar met de gele jodenster of de ratel waarmee middeleeuwse pestlijders over straat moesten gaan. Voor zelfbewuste burgers is dat de rode lijn.
Gastbijdrage door Eva Frans
