Als het om verplichte vaccinatie gaat wordt nog enige schroom aan de dag gelegd. Te veel wetten en praktische bezwaren wellicht. Er wordt dan maar met gedwongen vaccinatie gewerkt. Je hoeft het niet, maar als je het niet doet worden je sociaal contact en de geneugten van het leven op een klein pitje gezet. Dat kan voor sommige mensen al een aanzet tot depressie zijn. Erger wordt het wanneer je job in het onderwijs of in de zorg op de helling komt. Dan komt het levensonderhoud van jezelf en je gezin in het gedrang. Nog erger wordt het wanneer je een ouder in een rustoord of ziekenhuis hebt, of zelf ziek wordt. Dan mag je in die instellingen niet meer binnen zonder coronapas. Het is nog maar een voorstel, maar toch. Welke mensen bedenken zoiets? Welke mensen voeren zoiets uit? Mogen we personen die dergelijke onmenselijke maatregels bedenken onmensen noemen?
Men zegt dat in oorlogstijd de ethische regels overboord worden gegooid. Is deze coronacrisis dan vergelijkbaar met een oorlog? En tegen wie: het virus, wij…? In het begin leek het er wel op. Weet je ’t nog, die cruiseschepen waarmee het begon? De gezonde toeristen werden samen met doodzieke mensen opgesloten en mochten nergens aanmeren. Drijvende kerkhoven als het ware. Misschien waren er wel nabestaanden van de Exodus onder de opvarenden, dat schip met overlevenden van de concentratiekampen dat nergens welkom was. Ze werden zelfs teruggestuurd uit het beloofde land, waarna ze opnieuw in kampen belandden. Ontzette familieleden beweerden ook dat in de rusthuizen mensen nog voor ze overleden waren in lijkzakken werden gelegd. Bejaarden stierven ook alleen, zonder dat je als kind hun hand kon vasthouden. Begraven ging niet meer in groter familieverband. Dan waren er de lockdowns, de avondklok, het politiegeweld tegen feestvierders en betogers, met paarden en honden. Dat zijn toch dingen die op je netvlies blijven gebrand. De ethische verwildering van de macht was al langer bezig, maar toen werden we voor het eerst zelf met de rauwe werkelijkheid geconfronteerd.
Met de coronapas wordt een nieuw hoofdstuk ingeleid. Weer wordt geopperd dat je zonder pas geen rusthuis of ziekenhuis meer binnen mag. Uiteraard vergt dit weer een IT-aankoop voor diegenen die het bewust hebben nagelaten: je hebt een smart phone en apps nodig want de controle gebeurt met een QR-code. Je kan je ook laten testen, maar dat is voor de kritische mens in ons ook een probleem. Er zijn immers zoveel eminente wetenschappers die ons wijzen op de gevaren van zowel het vaccin als de PCR-test. Dit wordt een gewetenszaak voor veel mensen: breng ik mijn gezondheid in gevaar of laat ik oma alleen sterven? Breng ik de gezondheid van mijn kind in gevaar of zijn/haar toekomst in de maatschappij? Ik vraag me af waarom regeringsleiders en virologen dit soort ethische problemen niet lijken te kennen. Goed mogelijk dat ze de techniek van de compartimentalisering – een lelijk woord en niet alleen in taalkundig opzicht – toepassen. Die werd in managementcursussen aangeleerd om bedrijven in moeilijkheden aan te pakken. Je verdeelt alles in vakjes en pakt die apart aan, zonder rekening te houden met het geheel. Raiders, mooi belichaamd door Gordon Gekko in Wall Street, gebruikten dit om de vette stukjes van een onderneming in te palmen en de rest te saneren, zonder rekening te houden met werknemers of klanten. Dat is toch precies wat nu is gebeurd: vaccineren, vaccineren en vaccineren zonder rekening te houden met de economische, sociale, financiële en psychologische factoren voor de burgers.
Een coronapas is onethisch in tal van opzichten en biedt geen enkele bescherming aan de bevolking. De kasteelheer is overgelopen naar de roofridders en de ophaalbrug van de burcht blijft dicht. Het wordt tijd dat we dat gaan beseffen.
