Met babystapjes naar het Nirvana

Mensen die meer weten van het monetaire spel beweren wel eens dat de grote bankiers de wereld regeren. De redenering daarachter hoorde ik heel helder uitgelegd door Anthony Migchels in Café Weltschmerz. Ik begreep het. Vergeet Bill Gates, Elon Musk en al die andere posterboys. De hele wereld zit tot in de triljoenen in de schuld en daarom moeten we allemaal luisteren naar de grote bankiers. Zelfs de VS, de zogenaamde world usurpator, zit tot over de oren in de schuld en dus in de fuik van de geldmannen. Ze blijven een beetje op de achtergrond, verborgen achter allerhande constructies, zoals Tim Gielen in zijn “Monopoly. Who owns the world” al uitzocht.

Die mensen, wiens voorouders ook de centrale banken hebben opgericht – die tussen haakjes niet van de staat maar van de privé-banken zijn, incl. de ECB – , die mensen zwaaien met het rentestokje. Dat rentestokje loodst ons van boom naar bust, van bubble naar beurscrash, van inflatie naar armoede, hongersnood en desgewenst oorlog. Daarom… Turkije gaat niet akkoord met de toetreding van Finland en Zweden bij de NAVO. Dag Jan, Erdogan kijkt tegen een torenhoge inflatie aan en de verkiezingen komen er aan. Hij zal zwichten, elegant, ten minste als ze hem dat toestaan.

Wie de geschiedenis van het geld bekijkt ontdekt dat door de bankiersgeslachten met babystapjes naar werelddominantie werd gestreefd, gestaag en vrijwel onmerkbaar. Van de adel die geld voor haar oorlogen nodig had tot de neoliberale regeringen die leenden om diezelfde grootbanken te redden, vaccins enz. te kopen, de Oekraïners te steunen met wapens en het boycotten van Rusland wat het leven ontzettend duur maakte, en al de staatsschulden die hieruit voortvloeiden, dat alles kwam ten goede aan de grote banken en hun grote beleggers. En dan vergeet ik de miljarden voor de climate change nog. Pikant detail: terwijl wij vergroenen boren de oliegiganten nieuwe petroleumbronnen aan, die met de gestegen prijzen ook weer superlucratief zullen zijn.

Volgens Anthony Migchels en hij steunt hierbij op tal van oude en moderne geschriften is de woeker, synoniem voor rente, de grote schuldige voor de deplorabele toestand waarin wij ons nu bevinden. Hij poneert zelfs dat de hele coronacontrole-opzet werd gebruikt om de financiële meltdown van het systeem te verhullen. Ik denk dat hij gelijk heeft. Sinds de laatste kunstgrepen van Reaganomics en QE maakt de beurs gevaarlijke sprongen. Ze hebben het niet meer in de hand. Geld dat oorspronkelijk een ruilmiddel was heeft die betekenis volledig verloren. Wat een werkende mens voor zijn arbeid ontvangt ligt niet meer in verhouding met wat hij ervoor terug krijgt. Neem nu een hypotheek voor een woning. Als je er in slaagt om die volledig af te betalen, dan heb je met intresten twee woningen of meer betaald. De bank plukt het geld uit de lucht en jij zwoegt ervoor om het waar te maken. Zij spelen er mooi weer mee om hun wanstaltige fortuinen te vermenigvuldigen.

Ach, laat ze maar doen, zeggen veel mensen, wat kunnen wij eraan doen? Dat is een erg kortzichtige reactie. Want nu al blijven sommige rekken leeg in de winkels en de kost van het levensonderhoud stijgt opzienbarend. In Afrika, het continent met de rijke grond en nog rijkere bodem dreigt nog maar eens een hongersnood. In Somalië en omstreken stierven in 2011 maar liefst 240.000 mensen van de honger. In de jaren tachtig van vorige eeuw heerste ook daar opnieuw een verschrikkelijke hongersnood. Enkele ngo’s waren nog ter plaatse gebleven, maar de VN was al lang weg. Die VN-man komt ons nu weer eens waarschuwen. Het is de fout van de Russen, of van de rebellen. Maar voor oorlogen zijn er op z’n minst twee partijen en als die niet overeenkomen dat ligt dat aan beide. Een Belgisch landbouwer die zoals veel van zijn Nederlandse collega’s naar Oekraïne getrokken was om te boeren – dankzij het falende EU-landbouwbeleid- vertelde op radio 1 dat de vrachtwagens met graan aan de Europese grenzen geblokkeerd stonden wegens het papierwerk. Datzelfde scenario zag je al in het VK en de VS met de brandstoftekorten, toen hoorde ik een havenarbeider zeggen dat de containers lagen te wachten om binnen te mogen. Je gaat me nu niet vertellen dat men in noodsituaties geen noodregelingen kan treffen die de bureaucratie opheffen. Met corona werd zelfs de grondwet on hold gezet.

Waarom pikken we dit allemaal? Allereerst de veranderingen die met babystapjes worden ingevoerd, de kikker-in-de-kokende-pot-techniek. Tweedens de slinkse marketingtechniek, weggeplukt uit de gedragspsychologie, “nudging” of in het Nederlands “zachte dwang” of een “duwtje geven’. Het ligt voor de hand waarom deze techniek wordt gebruikt en nee, het is niet uit een vorm van gevorderde beschaving of menslievendheid. Als je geweld gebruikt, herkent het slachtoffer dit direct en gaat reageren. Bij nudging wordt dit euvel vermeden, want je merkt het gewoon niet dat je in een bepaalde richting wordt gedreven. Enkel wanneer je het doorhebt, kun je er je tegen wapenen. En dat is erg nodig, want ‘babystapjes + nudging’ is de meest vernietigende en duivelse tweeling die de mensheid ooit heeft gebaard. Over de nefaste invloed van nudging zul je in de mainstream publicaties weinig slechts lezen. Die zijn het stadium dat het onethisch is om de mens zonder dat hij het weet of wil dingen te laten doen, al lang voorbij. Er zouden namelijk ook goede kanten aan nudging zijn. Wellicht wel, indien het enkel daarvoor werd gebruikt. Maar zelfs dan blijft het een inbreuk op de soevereiniteit van een mens en zijn gemeenschap, alsof mensen onverantwoordelijke wezens zouden zijn. Dat zijn we niet. Nudging is het totale misprijzen van het gezag tegenover de mens.

Vrijwel alles wat een mens verkeerd doet wordt door nudging uitgelokt. Tegenwoordig wordt daar nog meer dan vroeger gebruikt gemaakt van wetenschappelijke autoriteit, de zogenaamde “experts”. Het gaat er niet zo grof aan toe als toen artsen de Camel-sigaret als hun voorkeur uitriepen in de reclame, maar het gebeurt opnieuw veel fijnzinniger, met nudging. Dan hoor je de kinderrechtencommissaris pleiten om kinderen bij een scheiding ook voor de rechtbank, dit onder het mom om hun mening te horen. Als er een vechtscheiding om de kinderen voorkomt – zeldzamer dan men laat uitschijnen – zou dit veel beter door gespecialiseerde gezinstherapeuten gebeuren, dan door een rechter. Er een juridisch evenement van maken is angstaanjagend voor kinderen en het drijft de ouders nog meer uit mekaar. Een gerechtelijke oplossing zou slechts in uitzonderlijke gevallen mogen voorkomen. Dit voorstel dient opnieuw de macht, die zelfs in de intiemste materie van een mens, de ouder-kindrelatie ingrijpt. Dat dit onder de noemer van kinderrechten gebeurt is spijtig, vooral omdat degene die het voorstelt dit wellicht met de beste bedoelingen doet. Hierbij wil ik aanstippen dat zowel Jeremy Griffith met zijn love-indoctrination theorie en Robert J. Burrows met zijn non-violence theorie opkomen voor een liefdevolle opvoeding van kinderen en dat ze daarvoor beiden gerechtelijk werden vervolgd.

De experts zullen door hun indoctrinatie niet beseffen dat ze onderliggende boodschappen meegeven die schadelijk zijn. In een radiogesprek over hoe je moet omgaan met perfectionisme bij je kind – het idee alleen al –, werd tersluiks in een voorbeeld de schrik voor ontslag nemen en gaan solliciteren voor ander werk aangebracht. Wat dit met de obsessieve zin voor perfectie te doen heeft, begrijp ik niet, maar alla. Dit lijkt wel een stokpaardje te zijn van de macht. Je moet niet alleen voortdurend van energieleverancier veranderen, maar nu ook van job. Er bestaat zelfs een spelprogramma op tv waarin de deelnemers zoiets doen. Nu is het zo dat een bedrijf veel profijt heeft bij een trouwe werknemer die de taak door en door kent, een goed contact met collega’s en directie heeft en daarom ook heel wat goodwill aan de dag wil leggen als dat voor de onderneming nodig is. Ook bij trouwe klanten is dat zo. Vroeger zei men: het is voordeliger om een bestaande klant te behouden, dan een nieuwe bij te maken. Daar vloeiden dan de getrouwheidskaarten uit voort, die nu nog bestaan, maar omwille van andere redenen: (in koor) de data. Mensen snel van werk doen veranderen heeft maar één doel: (in koor) social distancing.

Met de volksgezondheid gaat het dus ook prima bergaf, tot groot jolijt van de industrie en haar bankiers. Alle medicijnen, vaccins, gentherapieën en andere uiterst gesofisticeerde techingrepen leven mensen steeds zieker en langer. Het opduiken van steeds andere virusziekten, zoals nu weer het apenpokkenvirus houdt burger en staat in een permanente toestand van alertheid. Bij dit laatste virus, dat zoals HIV van ons broertje, de aap, komt lijkt de homogemeenschap, ook weer zoals bij HIV, de doelgroep te zijn. Blijkbaar was er nogal veel lijfelijk contact tijdens een muziekfestival waar veel buitenlanders waren en hop, daat begint het weer. Eerst mochten de homo’s niet meer vrijen, nu is de warme “hug” ook al uit den boze. Anderzijds mogen ze wel huwen en parades houden in Brussel (toen nog een vrolijke stad). Wat is dat toch met die vreemde virussen die nu plots overal opduiken. Seffens ga ik die komplotdenkers, die beweren dat in elk vaccin een stukje ander virus zat, nog geloven. Het is een geloofskwestie, want onderzoeken kun je het niet. Fabrieksgeheim of staatsgeheim, dat is zo onderhand hetzelfde. De gezondheid van onze kinderen wordt eveneens meer volwassen. Depressies en andere psychische aandoeningen rukken op. Er was al de smetvrees die door corona geboost werd, de misantropie of mensenhaat tegen ongevaccineerden die door de angstcampagne werd gevoed en een fenomeen van iets vroeger: het kind als controlefreak, zie hoger. Dit ongemak wordt aangewakkerd door een schoolsysteem dat zelf op een ziekelijke manier met competitiedwang omgaat. Al van in de kleuterklas worden kinderen beoordeeld op hun prestaties en later wordt ze aangeleerd om zichzelf hierop te controleren, waardoor een permanente prestatiedwang ontstaat. Getraind tot neuroten worden ze zo prima objecten voor de even performante industrie. En haar bankiers.

Met de landbouw gaat het eveneens uitstekend bergaf. Het begon met Sicco Mansholt die als Europees minister van landbouw een vaste prijs voor essentiële landbouwproducten aan de boeren beloofde, wat misliep zodat er boterbergen, melkplassen en olijfolievijvers ontstonden, en dan maar voorstelde om de helft van de Europese boerderijen te sluiten. Hij had goede bedoelingen maar geen kaas gegeten van het kapitalisme. Na de zoveelste hervorming is de groene transitie met zijn stikstofakkoord weer het instrument om de boeren te nekken, dat stond in de sterren van de Europese vlag geschreven. Ik heb even in mijn glazen bol gekeken en dan zie ik Vlaanderen één groot havengebied worden, samengesmolten met Rotterdam en het Ruhrgebied, een troosteloze plek waar mens, dier, noch plant thuis hoort. Dat zal dan kaderen in de superstaat Europa, dat al zijn leden heeft opgeslokt en hun gronden de ideaal berekende bestemming heeft gegeven. Wat nog aan grootschalige landbouw en veeteeltbedrijven overblijft zal dienen voor industrietroep met poedergroenten en kartonnen hamburgers. Onze landhuizen bulldozeren en bankrekeningen leeghalen, ook dat zal met “nudging” en babystapjes gaan, die ons steeds sneller, doch ongemerkt, in de afgrond storten. Hoe luidt die formule voor versnelling ook weer? In de politiek is nudging al zo oud als de straat. De meest recente voorbeelden daarvan zijn de gehypte vermoedelijke toetreding van Zweden en Finland tot de Navo. Er was zelfs even sprake van Zwitserland, maar daar zullen nog wat meer babystapjes voor nodig zijn. Om notoire voorvechters van de nationale soevereiniteit en dito neutraliteit tot dergelijke ommezwaai te bewegen heb je een sterk argument, zoals een oorlog in Oekraïne nodig. En een baarlijke duivel als Poetin. Misschien gaat de Helvetische Confederatie ook wel overstag als Noord-Korea zich weer gaat roeren op het nationale podium. De doorluchtige leider is alvast zijn speelgoed aan het testen. Die raketman toch.

We mogen alvast uitkijken naar een moedige, nieuwe wereld waar virtueel amusement, digitale sex, drugs en pseudo-rock ‘n roll de gechipte hersenen zullen verblijden. Wie het wat gezonder wil kan zich vermeien met yoga, mindfulness en andere kalmerende hobby’s die je eveneens naar het vacuüm van het Nirvana leiden. Het aloude Griekse stoïcisme blijkt in opmars te zijn. Vooral dat van Marcus Aurelius lijkt me voor het WEF een ideale leidraad om mensen te “nudgen”. De eenheid, de aanvaarding van de “condition humaine”, de zorg voor de andere… begrijp me niet verkeerd, dit zijn stuk voor stuk lovenswaardige kwaliteiten. Ze kunnen echter net als zoveel goede dingen voor slechte doeleinden worden gebruikt. Om een corrupte financiële wereld in stand te houden bij voorbeeld. Stoïcisme is goed voor het individu, maar het is geen strijdmakker. En laat het nu juist die mensen zijn die we nodig hebben. (25 mei 2022)